در طی این پروازها آمریکا شمار بسیار زیادی از جنگنده ها و خدمه خود را از دست داد. تلفات گسترده آمریکا در ویتنام در بحث خدمه هواپیماهای شناسایی، طراحان نظامی این کشور را مجبور کرد تا به سمت راهی بروند که حداقل از تلفات انسانی در این بخش بکاهند.
ظهور پرنده‌های بی سرنشین با قابلیت عکس برداری از مواضع دشمن پاسخی به این نیاز بود. پهپادهای اولیه عمدتا تنها قابلیت تهیه عکس از مناطق مختلف را داشتند.
این عکس‌ها بایستی بعد از برگشت این پرنده‌ها از ماموریت از بدنه آنها خارج و پس از ظهور مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما با ظهور فناوری‌هایی همچون دوربین پیشرفته دیجیتال و همچنین بحث ارتباط ماهواره ای و انتقال زنده تصاویر به مرکز، این مشکل نیز حل شد.
در سال ۱۹۹۴ یکی از معروفترین پهپادهای شناسایی جهان یعنی "پردیتور" (Predator) اولین پرواز خود را انجام داد. این پهپاد امروزه بیشتر به دلیل قتل‌عام هزاران زن و کودک به وسیله موشکهای هدایت شونده خود به شهرتی جهانی رسید اما باید گفت که این پهپاد در اصل یک مدل شناسایی بوده است.
این پهپاد با طول ۸ متر و دهانه بال ۲۰ متر از یک موتور ملخی ۴ سیلندر با توان ۱۱۵ اسب بخار بهره می‌برد. این پهپاد می‌تواند با سرعتی در حدود ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت پرواز کرده و به مدت ۱۳ ساعت روی یک هدف به پرواز ادامه دهد.
برد پردیتور در حدود ۱۱۰۰ کیلومتر است و می تواند تا ارتفاع حدودا ۷ کیلومتری از سطح زمین اوج بگیرد. این پرنده توسط خدمه زمینی از فواصلی دور کنترل می شود.
این پرنده می‌تواند علاوه بر تجهیزات مربوط به شناسایی، تسلیحاتی را نیز حمل کند. پردیتور از سال‌های پایانی دهه ۹۰ پروازی‌های شناسایی خود را روی مناطقی مثل یوگسلاوی سابق آغاز کرد اما عمده عملیات های آن به سه کشور عراق، افغانستان و پاکستان برمی گردد.
این پهپاد اولین بار در سال ۲۰۰۱ به موشکهای ضد تانک هلفایر مجهز شده و تبدیل به اولین پهپاد مسلح جهان شد.
اما مهم ترین بخش پهپاد پردیتور، سامانه شناسایی و جاسوسی آن است. این پهپاد به دوربین های الکترواپتیک، فروسرخ و رادار روزنه برای شناسایی عوارض سطحی مجهز شده است.
این دوربین ها به منظور تصویر برداری در شب و روز و کلیه شرایط مختلف آب و هوایی طراحی شدند. نکته مهم در مورد این دوربین ها این است که می توانند از فاصله ای در حدود ۱۲ کیلومتر بر روی هدفی به اندازه یک اتومبیل کوچک زوم کرده و آن را زیر نظر بگیرند.
دوربین های سری " DLTV " نصب شده روی پردیتور از لنزهایی با فاصله کانونی ۹۵۵ میلی متر بهره می برند و دو دوربین فروسرخ این پهپاد نیز با داشتن ۶ زاویه دید گوناکون از لنزهایی با فاصله کانونی بین ۱۹ تا ۵۶۰ میلی متر بهره می‌برند.
این دوربین ها با توان زوم بالا هستند که به پردیتور توان زوم تا حدود ۱۲ کیلومتر را می‌دهند. این پهپاد می تواند به ارسال تصاویر زنده برای هر نقطه‌ای از جهان اقدام کند.
رادار روزنه به کار رفته روی پردیتور مدل " TESAR " ساخت شرکت نورثروپ گرومن است که توانایی تهیه تصاویری با کیفیت ۰.۳۰۵ متر را از سطح زمین را دارد.
در صورتی که این رادار اقدام به تهیه تصویر از یک منطقه بیابانی را بکند و روز بعد نیز همان حرکت را در همان نقطه تکرار کند و شخصی از آن منطقه با یک خودرو عبور کرده باشد امکان شناسایی رد وی روی زمین به وسیله مقایسه دو تصویر گرفته شده وجود دارد.
بر اساس نوع ماموریت می توان "پردیتور" را به تجهیزات دیگری همچون نشانه گذار لیزری برای انجام حملات بعدی با مهمات هدایت شونده، سامانه های جنگ الکترونیک و ضد جنگ الکترونیک و همچنین مسافت یاب های لیزری مجهز کرد.
نکته مهم دیگر توانایی پردیتور برای باقی ماندن روی یک محدوده است. این پهپاد می‌تواند به مدت ۲۴ ساعت و با سرعتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت بر فزار منطقه مورد نظر خود به پرواز پرداخته و به انجام ماموریت بپردازد. این پایایی بالا نیز از جمله مولفه های مهم در عملیات های شناسایی و جاسوسی می باشد.
منبع: مشرق