او در هشت سالی که در تیم ملی بزرگسالان بازی کرده، یک دوره کاپیتان بوده و در همان دوره، نایب قهرمان باشگاه‌های آسیا شده و یک دوره هم مقام سوم آسیا را به دست آورده بود.
بازی‌های آسیایی چه‌طور بود؟ حریفانتان همان‌طور که تصور می‌کردید، بودند؟
تیم‌ها قوی بودند. کره، ژاپن و چین، همه قوی بودند؛ اما چین فوق‌العاده بود. ما فکر نمی‌کردیم چین تا این حد قوی باشد. تیمشان مثل تیم بزرگسالان بازی می‌کرد و به همین دلیل، برد در مقابل چین، اتفاق خوبی را برای بچه‌ها رقم زد. آن‌روز، یک‌روز خوب برای تیم بود.
برای بازی‌های جهانی چه برنامه‌ای دارید؟
کم‌کم برای بازی‌های جهانی استارت می‌زنیم. نفراتی به تیم اضافه خواهند شد. چون بازی‌های جهانی با بازی‌های آسیایی، قابل مقایسه نیست و از نظر فنی، کار بسیار سخت است. ما تمام توانمان را به کار می‌گیریم که حضور پر رنگی در بازی‌ها داشته باشیم. ما نمی‌خواهیم فقط حضور داشته باشیم، بلکه می‌خواهیم بین چهار تیم برتر باشیم.
این پتانسیل را در تیم می‌بینید؟
اگر پتانسیل نبود، فدراسیون تیم را اعزام نمی‌کرد. البته برای کسب آمادگی لازم است بازی تدارکاتی بین‌المللی داشته باشیم و فدراسیون قول داده شرایط این بازی را فراهم کند. این بازی‌ها می‌تواند نقش بزرگی در آمادگی بچه‌ها داشته باشد. به هرحال این تیم، تیمی است که در مسابقات آسیایی اول شده است. برای همین فکر می‌کنم، لایق این حمایت از طرف فدراسیون باشد.
این چندمین دوره است که والیبال نوجوانان به بازی‌های جهانی اعزام می‌شود؟
این چهارمین دوره است و ما پیش از این یک‌بار قهرمان و یک‌بار نایب‌قهرمان شده‌ایم.
فکر می‌کنید حریفانتان در مسابقات جهانی، چه تیم‌هایی باشند؟
قرعه‌کشی هنوز انجام نشده، اما تیم‌هایی مانند برزیل، روسیه، ایتالیا، کراواسی، کوبا و چین در مسابقات حضور خواهند داشت و ما باید خودمان را برای بازی با هرکدام از این تیم‌ها آماده کنیم.
به مربیگری در تیم‌های خارجی هم فکر می‌کنید؟
نه، دوست دارم چیزی را که دارم برای کشور خودم مصرف کنم و در سطح بالا به تیم‌ها خدمت کنم.
اگر به نوجوانی‌تان برگردید باز هم ورزشکار می‌شوید؟
متأسفانه، در آن زمان ورزش را ترجیح می‌دادم. ورزش خیلی خوب است، ولی اگر آن زمان تجربه‌ی امروزم را داشتم، صد در صد درس را در اولویت اولم قرار می دادم.
عکس: سپیده جاسبى