دیگر نه کسی از واردات دسته بیل و زین‌اسب با ارز دارویی گلایه می‌کند و نه کسی از وضعیت بیمارستان‌ها شاکی است.این طور که مشخص است همه منتقدان ماست‌ها را کیسه کرده و هیچ مقام سابق و حاضر وزارت بهداشت و انجمن‌ها و نهادهای ذی‌ربط زبان به انتقاد، گلایه و شکوه باز نمی‌کند.
اصلا هیچ بعید نیست به همین زودی زود شاید هم ظرف شش‌هفته آینده یا خدا را چه دیدی ظرف شش روز آینده و از آن مهم‌تر ظرف شش ساعت آینده و اگر شاکی نمی‌شوید ظرف شش دقیقه آینده همه مشکلات بزرگ نظام سلامت و درمان کشور با ایده و کارهای بزرگ و فکرهای بکر شکافنده سقف فلک حل شود و برود پی کارش.
فقط ما مانده‌ایم که چرا این لطایف‌الحیل پیش‌تر از اینها از آستین بیرون آورده نشد تا کل مشکلات مذکور، یکجا حل‌وفصل شود؟
تازه همین دیروز یک مقام وزارت بهداشت مصاحبه کرده و توپ فرسودگی بیمارستان‌های دولتی در تهران را به زمین شهرداری تهران انداخته است. به گفته او شهرداری تهران باید مسئولیت بازسازی بیمارستان‌های تهران را برعهده بگیرد.
عجیب است که تا همین پریروز وظیفه شهرداری را جمع‌آوری زباله اعلام می‌کردند و حال که ماجرای فرسوده بودن بیمارستان‌های تهران در شورای شهر مطرح شده توپ آن را به زمین شهرداری شوت کرده‌اند! غافل از اینکه اساسا بودجه بازسازی و نوسازی بیمارستان‌های دولتی از قرار هر بیمارستان پنج میلیارد تومان پیش‌تر به‌حساب وزارت فخیمه بهداشت ریخته شده و بعضا مصرف یا به‌عبارتی پیش‌خور شده است.بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که اصل مشکلات نظام درمانی، بیشتر هیاهویی برای هیچ و نسخه تجویزی آن، تکذیب‌درمانی بوده است؛ مانند بسیاری از مشکلات دیگر که با این سیاست حل و بلکه فصل شده است.
اصلا به ما چه که در عالم سیاست دو رقیب دیرینه دارند روی یکدیگر را کم می‌کنند و حالا ترکش‌هایش گرفته است به نظام درمانی کشور؟ مهم این است که برادر خونی رقیب نباید مسئولیتی در این سیستم درمانی داشته باشد. اینکه او که بوده و چه سابقه و لاحقه‌ای داشته و توانمندی علمی و عملی او چیست هم محلی از اعراب ندارد. حتی اینکه چه‌کسی برای چه مدتی بر کرسی‌های خالی‌شده می‌نشیند مهم نیست.
اینکه آیا کسی می‌تواند در مدتی کوتاه این سلسله پریشان را منظم کند نیز مهم نیست، حتی اینکه همین اخیرا قرار بوده وزیری استیضاح نشود تا دولت بتواند کارش را تا پایان با آرامش ادامه دهد هم چندان جدی گرفته نشده است چراکه فقط مجلس نباید به ترکیب دولت دست بزند اما خود دولت مجاز است به ترکیب خود دست بزند.
بهتر است سرپرست وزارت بهداشت در این مدت باقیمانده کارهای جامانده و اولویت‌های اساسی حوزه درمان را سروسامان دهد، کارهایی مانند طرح پزشک خانواده، قیمت دارو، صف‌های طویل ام.آر.آی و گرانی و کمبود داروی بیماران خاص.