به گزارش ایسنا، این بادبان خورشیدی ناسا ملقب به Sunjammer از یک طرف حدود 38 متر بوده و مساحت آن نزدیک به 1208 متر مربع است و از فوتون‌های خورشید برای رانش فضاپیما به جلو استفاده می‌کند.
این پروژه توسط شرکت L'Garde در حال ساخت بوده که پیش از این نیز در پروژ‌ه‌های دیگر از جمله ساخت ساختار قابل تورم برای آنتن‌های فرکانس رادیویی و آرایه‌های خورشیدی همکاری داشته است.
پرواز این بادبان برای اواخر سال 2014 برنامه‌ریزی شده که بر روی یک موشک فالکون 9 شرکت اسپیس ایکس به فضا پرتاب خواهد شد.
در ماه‌های اول پرتاب این بادبان، چند آزمایش از جمله استقرار آن، نمایش کنترل برداری با استفاده از پره‌های سر بادبان، ناوبری دقیق و در نهایت حفظ موقعیت فضاپیما در یک موقعیت گرانشی ثابت موسوم به نقطه لاگرانژ یک خورشید-زمین اجرا خواهد شد.
Sunjammer تنها ماموریت بادبان خورشیدی در جهان نبوده بلکه ناسا پیش از این در نوامبر 2010 فضاپیمای NanoSail-D را با طول بادبان 9.3 متر مربع به فضا پرتاب کرده بود. همچنین کاوشگر ایکاروس ژاپن نیز بادبان خورشیدی خود را در ژوئن 2010 در فضا مستقر کرده و اولین فضاپیمایی بود که در میان فضا با نیروی محرکه نور خورشید حرکت می‌کرد.
Sunjammer را می‌توان بر سیستم‌های هشدار هواشناسی فضایی کار گذاشت که خبرهای منظم‌تر و دقیق‌تر از فعالیت جرقه خورشیدی ارائه کند.
این بادبان خورشیدی در حالت باز نشده به اندازه یک ماشین ظرفشویی بوده و وزن آنها تنها 32 کیلوگرم است.
ناسا علاقه‌مند است کارکردهای دیگری را نیز برای این بادبان خورشیدی داشته باشد از جمله اینکه از آن در جمع‌آوری و حذف ضایعات مداری، خارج کردن ماهواره‌های استفاده شده از مدار، ارائه یک پیوند مستقیم ارتباطی با قطب جنوب زمین و همچنین برای نیروی محرکه فضای عمیق استفاده کند.
موفقیت این بادبان خورشیدی برای فعالسازی چندین ماموریت علمی و اکتشافی که تنها از بادبان خورشیدی استفاده می‌کنند، نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین ناسا قصد دارد از فضاپیماهای مجهز به این فناوری برای بازدید از چند سیارک نزدیک به زمین استفاده کند.