اما از آنجایی که محاسبه میزان کل ردپای کربن به خاطر مقدار زیاد داده‌های مورد لزوم و این حقیقت که دی اکسید کربن بوسیله رویدادهای طبیعی هم تولید می‌شود، ناممکن است، این تعریف جدید برای ردپای کربن پیشنهاد شده است:
"مقیاسی از مقدار کل خروجی دی اکسید کربن (CO2) و متانول (CH4) مربوط به یک جمعیت، سیستم یا فعالیت معین با در نظر گرفتن همه منابع، فرونشین‌ها، ذخیره‌شدن‌ها در محدود زمانی و مکانی آن جمعیت، آن سیستم یا فعالیت."
این مقیاس به صورت "معادل دی اکسید کربن" (CO2e0) با استفاده از "پتانسیل گرمایش جهانی 100 ساله" (GWP100) محاسبه می‌شود.
گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مربوط حمل و نقل، پاک کردن زمین و تولید مواد غذایی، سوخت،کالاهای ساخته‌شده، مواد،چوب، جاده‌‌ها، ساختمان‌ها و خدمات وارد جو زمین می‌شوند.و برای سادگی اغلب بر حسب میزان دی‌اکسید کربن یا معادل دی اکسید کربن سایر گازهای گلخانه‌ای گزارش می‌شوند.
ردپای کربنی خانوارها را می‌توان به دو بخش مستقیم و غیرمستقیم تقسیم کرد: منابع "غیرمستقیم" که اغلب ردپای کربن خانوارهای معمول مربوط به آنهاست، شامل خروجی سوخت مصرفی برای تولید کالاهایی است که دورتر از مصرف‌کننده نهایی تولید می‌شوند.بخش "مستقیم" شامل خروجی ناشی از سوختی است که در ماشین یا اجاق خانه فرد مصرف‌کنننده به کار می رود.
اصطلاح ردپای کربن در واقع از اصطلاح "ردپای بوم‌شناختی" (ecological footprint) منشا می‌گیرد که در دهه 1990 به کار گرفته شد و به معنای شمار "کره زمین‌هایی" مورد لزوم در صورتی است که همه افراد روی کره زمین به همان اندازه شخصی که ردپای بوم‌شناختی‌اش محاسبه می‌شود، مصرف می‌کردند.
اما ردپای کربنی اختصاصی‌تر از ردپای بوم‌شناختی است، زیرا به طور مستقیم میزان خروجی گازهای عامل تغییرات آب و هوایی به جو را اندازه می‌گیرد.