بر اساس گزارش BBC، نتایج مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد بقایایی از ابرقاره باستانی زمین در اعماق اقیانوس هند و در بستر این اقیانوس پنهان شده‌است. محققان نشانه‌هایی از توده‌های زمینی را در این اقیانوس یافته‌اند که در دوره‌ای میان دو‌هزار تا 85 میلیون سال پیش به وجود آمده‌آند.
این نوار باریک از خشکی که دانشمندان آن که دانشمندان آن را مائوریتیا نامیده‌اند، همزمان با آغاز شکل‌گیری جهان جدید، به تدریج از قاره اصلی جدا شده و درزیر امواج ناپدید شده‌اند.
تا 750 میلیون سال پیش، خشکی‌های زمین درون یک قاره وسیع و یک‌تکه متمرکز شده‌بود که رودینیا نامیده می‌شد و با اینکه ماداگاسکار و هند امروزه هزاران کیلومتر از هم فاصله دارند، روزگاری درکنار یکدیگر قرار داشتند. زمانی که خشکی کشیده شدن به سوی امواج را آغاز کرد، دیگر خبری از مائوریتیا نبود.
اما اکنون مدارکی از وجود بخش‌هایی از این قاره عظیم به دست آمده است و دانشمندان بر این باورند موفق به کشف میکروقاره‌هایی شده‌اند که زمانی به این ابرقاره اختصاص داشته‌است. محققان پس از مطالعه بر روی دانه‌های شن به دست آمده از مائوریتیوس به این نتیجه دست یافتند.
باوجود اینکه این دانه‌های شن به فوران آتشفشانی که در حدود 9 میلیون سال پیش رخ داده تعلق دارد، اما مواد معدنی که درون آنها کشف شده از قدمتی بیشتر برخوردار است. از جمله این مواد معدنی زیرکُن است که در دسته مواد معدنی با قدمت بالا به شمار می‌رود. این ماده معدنی به دوره زمانی هزار و 970 سال تا 600 میلیون سال پیش اختصاص داشته و محققان با مشاهده این ماده به این نتیجه رسیدند این ماده بقایای سرزمینی باستانی است که طی فوران آتشفشانی به سطح جزیره کشیده شده‌اند.
محققان دانشگاه اوسلو معتقدند می‌توانند تکه‌ای از ابرقاره مائوریتیا را در عمق 10 کیلومتری جزیره مائوریتیوس و در اعماق اقیانوس هند کشف کنند. در این صورت این قطعه زمین تاریخی وسیع داشته و از دوره پرکامبرین تا عصر انقراض دایناسورها را در خود خواهد داشت.