آگوستو اسکیوول از هنرمندان جوان و به نام بوئنوس آیرس، آرژانتین است. او با ارائه مجسمه‌هایی از نخ و دکمه در طرح‌های ساده و مفهمومی، جایگاه ویژه‌ای برای خود در دنیای مجسمه سازی باز کرده است.
این مجسمه‌های باور نکردنی از هزاران هزار دکمه لباس، طراحی و کار شده است. دکمه‌هایی که توسط نخ به هم وصل و از سقف آویزان شده‌اند.
این هنرمند برای این کار تنها از دکمه‌های رنگی یا دکمه‌های سیاه و سفید و نخ ماهیگیری برای خلق این آثار استفاده برده است. آثار او جزء آثار با شکوه مجسمه سازی قلمداد می‌شوند.
آثاری چون پیانو، گراموفون، چنگ، سه چرخه، اسب و...که تنها با دکمه و نخ ماهیگیری خلق شده‌اند، خلاقیت محض یک هنرمند را نشان می‌دهد.
به نظر شما، تا کنون خیاطی، بعد از سالیان متمادی کار خیاطی و استفاده مدام از نخ، دکمه در دوخت و دوز، چنین نگاهی به ابزارش یعنی خلق مجسمه با آنها، داشته است؟
آگوستو در این باره می‌گوید؛ یک دکمه کوچک شاید در جعبه ابزار مادربزرگ‌ها کوچک و ناچیز به نظر آید ولی تنها با تغییر نگاه، همان دکمه کوچک و ناچیز را می توان بسیار منحصر به فرد و ارزشمند به عنوان بخشی از یک اثر هنری تبدیل کرد.
به نظر من، این نوع نگاه افراد است که آن ها را ازهم متمایز می‌سازد. یکی را هنرمند، یکی را مهندس و دیگری را پزشک و... می‌سازد.
چنگ دگمه‌ای...
کار آگوستو را در مقایسه، می‌توان شبیه به ساختار اتم های یک مولکول کوچک کرد. یعنی اتحاد دکمه‌ها با هم در نهایت به خلق و شکل گیری آثار هنری درخشان انجامیده است.
آگوستو می‌گوید؛ من سعی کرده‌ام از واقعیت دکمه، پتانسل و نیز ایده هرج و مرج در نظم کامل را برای پدید آوردن این آثار بهره ببرم. با خود فکر کردم؛ یک شی به ظاهر جامد که به نوعی شکننده و قابل لمس نیز است... چه می‌توان با این شی کوچک که دارای مشترکات بسیاری با سایر اشیاء است، کرد؟
با یک دکمه نمی‌دانم، ولی با هزاران دکمه می‌توان یک اثر هنری جذاب و پیچیده خلق کرد. مانند اتم های یک مولکول، هر دکمه در خدمت و شکل کل است...جالب است نه؟!
در دوران کودکی مادر و مادربزرگم همیشه به حفظ و نگهداری دکمه‌ها در گوشم زمزمه می‌کردند، آن موقع درکی از این تذکرها و تاکید‌ها نداشتم. ولی اکنون فکر می‌کنم، شاید منظور آنها همین بوده است...
آثار آگوستو برای اولین بار توسط گالری هنرهای معاصر در میامی به نمایش در آمده است.
www.boredpanda.org