به گزارش شبکه پرس تی وی، حدود ۱۳۰ نفر از ۱۶۶ زندانی این بازداشت گاه نظامی به اعتصاب غذای خود که از ماه فوریه در اعتراض به سوء رفتار نیروهای گارد زندان آغاز شده است، ادامه داده‌اند. نیروهای گارد زندان همچنین با بازرسی وسائل شخصی زندانیان و رفتار نادرست با قرآن کریم، آنها را مورد ارعاب قرار می‌دهند.
برخی از زندانیان به وکیلان خود گفته‌اند که ادامه اعتصاب غذا با هدف اعتراض به بازداشت نامشخص آنها از سوی ارتش امریکا بدون تفهیم اتهام و بدون داشتن فرصتی برای دفاع از خود و یا حضور قانونی در دادگاه صورت می‌گیرد.
اگرچه مقامات این زندان پس از آن که ابتدا به مسئله اعتصاب غذای زندانیان بی توجه بودند و این تلاش اعتراضی را نادیده می‌انگاشتند، رسما مدعی شده‌اند که تنها یکصد تن از زندانیان هم اکنون در اعتصاب غدا به سر می‌برند.
ارتش امریکا همچنین مجبور به پذیرش این موضوع شد که دستکم ۳۰ تن از زندانیان اعتصاب غذا کننده را مجبور به تغذیه اجباری کرده‌اند.
در جریان تغذیه اجباری، نیروهای گارد زندان زندانیان اعتصاب غذا کننده را به صندلی به اصطلاح تغذیه می‌بندند و سپس لوله ای از طریق بینی آنها وارد کرده که تا معده آنها امتداد دارد و مواد غذایی مایع به آنها تزریق می‌کنند.
یکی از زندانیان گوانتانامو تجربه خود درباره تغذیه اجباری را این گونه توصیف می‌کند: «من بیمار بودم و از خوردن غذا امتناع می‌کردم. تیمی از نیروهای واکنش سریع متشکل از هشت افسر ارتش که از آنها برای مقابله با شورش استفاده می‌کردند، آمدند. آنها دست ها و پاهای من را به تخت بستند. آنها به صورت اجباری به من مواد مغذی تزریق کردند. من ۲۶ ساعت را در همین حالت به سر بردم.»
این تجربه سمیر ناجی الحسن مقبل زندانی ۳۵ ساله یمنی بود در نسخه تاریخ ۱۴ آوریل روزنامه نیویورک تایمز و با کمک یک مترجم عربی و وکیلش منتشر شد. وی توسط مزدوران امریکایی در پاکستان بازداشت و به این زندان بدنام منتقل شده بود.
مقبل که به مدت ۱۱ سال از عمر خود را در پایگاه نظامی بدنام امریکایی سپری کرده بود، افزود: «من هرگز اولین دفعه ای را که آنها لوله تغذیه اجباری را از بینی من رد کردند، فراموش نمی‌کنم. نمی‌توانم بگویم که تغذیه اجباری چقدر دردناک بود.»
گزارش های منتشره اخیر حاکی از آن است که چیزی که درباره این اقدام به شدت دردناک که از سوی سازمان ملل به عنوان شکنجه شناخته می‌شود، بیش از دیگر موارد آزار دهنده است، این موضوع می‌باشد که تصمیم نهایی درباره این که چه کسی باید مورد تغذیه اجباری قرار گیرد، از سوی فرمانده گوانتانامو و نه متخصصات پزشکی صورت می‌گیرد.
بیشتر زندانیان گوانتانامو را نیروهای ارتش امریکا در کشورهای افغانستان و پاکستان و پس از اشغال نظامی افغانستان به بهانه از بین بردن رژیم طالبان که از حمایت سعودی ها و دولت پاکستان برخوردار بود و همچنین برقراری ثبات در منطقه، بازداشت و به این زندان بدنام منتقل کرده‌اند.