به گزارش ایسنا، هشتمین روابط عمومی الکترونیک صبح امروز (شنبه، 28 اردیبهشت‌ماه) با پیام کریستوفر جیمز - رییس انجمن جهانی روابط عمومی - و پروفسور یحیی کمالی‌پور - رییس انجمن جهانی ارتباطات - در هتل المپیک تهران آغاز به کار کرد.
در این همایش 11 مقاله‌ی علمی ارائه و یک کارگاه تخصصی برگزار می‌شود. همچنین از نویسندگان مقالات برتر با حضور مرتضی تمدن - استاندار تهران - و محمدجعفر محمدزاده - معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد - تجلیل خواهد شد.
محمدجعفر محمدزاده - معاون امور مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی - در افتتاحیه‌ی این همایش اظهار کرد: روابط عمومی و رسانه، هر دو در اطلاع‌رسانی و ارتقای آگاهی‌های عمومی رویکردی مشترک دارند. روابط عمومی، منبع پیام و تأمین‌کننده‌ی اطلاعات برای رسانه و رسانه، انعکاس‌دهنده‌ی عملکرد سازمان براساس اطلاعاتی است که از طریق روابط عمومی به‌دست می‌آید. در عین حال، انتظارات روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها از یکدیگر، انتظاراتی متفاوت است.
او ادامه داد: روابط عمومی‌ها با تأسی از روشی دیرینه، به کتمان برخی رویدادهای سازمانی گرایش می‌ورزند و از دیگر سو، رسانه‌ها به‌دلیل مسوولیت اجتماعی در قبال افکار عمومی، ناگزیر از کنکاش در همین ابعاد پنهان و غیرشفاف‌اند. بی‌تردید، درک مشترک انتظارات و محدودیت‌های رسانه و روابط عمومی و حرکت این هر دو نهاد ارتباطی بر محور اعتمادسازی، می‌تواند چالش‌های احتمالی را به هم‌گرایی و هم‌افزایی تبدیل کند، رویکردی که نتیجه‌ی آن جریان آزاد خبر و دسترسی مردم به اطلاعاتی است که خود در حقیقت مالک، و رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها امانت‌داران آن هستند.
محمدزاده با بیان این‌که روابط عمومی و رسانه، هر دو ماهیتی رسانه‌یی و مخاطبانی یکسان دارند گفت: رسانه و روابط عمومی، هر دو به انعکاس اخبار و گزارش رویدادها می‌اندیشند و در این فرآیند از فنون و ابزارهایی مشترک بهره می‌جویند. بنابراین تعامل این دو نهاد ارتباطی و درک متقابل آن‌ها از یکدیگر چندان پیچیده و دشوار به‌نظر نمی‌رسد.
او توضیح داد: براساس این دیدگاه، شفاف‌سازی در رأس وظایف روابط عمومی است. انتظار از روابط عمومی حرفه‌یی آن است که رویدادهای مهم و واجد ارزش خبری سازمان را به خبرنگاران انعکاس دهد، نه آن‌که رویدادهای فاقد اهمیت و خوشایند سطوحی اندک از سازمان را از رهگذر روابط غیرحرفه‌یی، به اخبار قابل انتشار تبدیل کند. روابط عمومی باید موضوعات و مواد خبری را به‌گونه‌ای تولید کند و در دسترس رسانه قرار دهد که هیچ ابهامی درباره‌ی عملکرد سازمان باقی نماند. تلاش برخی روابط عمومی‌ها برای برجسته‌سازی نقاط قوت و کتمان کاستی‌های سازمان متبوع خود از روش‌هایی است که به مناسبات این دو نهاد ارتباطی لطمه وارد می‌کند و موجب می شود که از آن پس به فعالیت‌های شاخص و موفق سازمان نیز به دیده‌ی تردید نگریسته شود.
معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد تأکید کرد: کارآمدی روابط عمومی به این نیست که با صدور جوابیه‌ها و تکذیبیه‌های پی‌درپی، جامعه‌ی رسانه‌یی را جوساز و غرض‌ورز خطاب کند، بلکه کارآمدی به آن است که با مشاهده‌ی هر خبر یا گزارش نادرست، به جای توجه به معلول، درپی یافتن علت برآید و چه بسا علت اصلی را در نحوه‌ی ارتباط خود با رسانه‌ها بجوید، ارتباطی که با اصلاح و تقویت آن می‌توان از بروز شایعات و اخبار نادرست پیشگیری کرد.
او همچنین گفت: تردید نیست که وظیفه‌ی ذاتی روابط عمومی، حفظ منافع سازمان است. هنر روابط عمومی این است که مصالح درازمدت سازمان را بر منافع کوتاه‌مدت و زودگذر ترجیح دهد و مدیران را نیز نسبت به ضرورت تعامل و جلب اعتماد جامعه رسانه‌یی توجیه کند. رابطه روابط عمومی و رسانه، رابطه‌ای تعاملی است، نه تقابلی. از این رو، روابط عمومی باید انتقادپذیر باشد و فرهنگ نقدپذیری را در سطوح مدیریتی سازمان نیز نهادینه کند.
محمدزاده در ادامه اظهار کرد: ممکن است مدیران یک مجموعه به هر دلیل نسبت به سیاست شفاف‌سازی یا نقدپذیری، تردیدها یا ابهاماتی داشته باشند. اقناع مدیران در این زمینه‌ها نیز هنر روابط عمومی است. روابط عمومی‌ها باید به‌گونه‌ای عمل کنند که مدیران دست کم در حوزه‌ی ارتباطات به آن‌ها به‌عنوان کانون‌هایی فکری و مشورتی تکیه ورزند. روابط عمومی حرفه‌یی و کارآمد باید مدیر سازمان را قانع کند که رسانه مدیحه‌نویس و ثناگو ضرورتا رسانه‌ی مطلوب نیست و منافع سازمان را تأمین نمی‌کند. همچنان که رسانه‌ی سیاه‌نما، چالش‌انگار و عیب‌جو که هیچ نقطه‌ی روشنی را در کارنامه‌ی سازمان نمی‌بیند و خشک و تر را با هم می‌سوزاند، رسانه‌ی حرفه‌یی و قابل قبولی به‌شمار نمی‌رود.
وی همچنین درباره‌ی رسانه‌ها گفت: رسانه‌ی حرفه‌یی، آیینه‌ی سازمان است و فارغ از نگاه مقعر یا محدب به رویدادها، آنچه را که در سازمان رخ می‌دهد، به آگاهی مخاطب می رساند. اگر رسانه‌ای چنین کرد، به رسالت خود عمل کرده است و نباید توقعی بیش از این داشت، زیرا آنچه در درازمدت، اعتماد و باور عمومی را نسبت به عملکرد سازمان افزایش می‌دهد، صداقت ارتباطی و شفافیت اطلاعاتی است نه مدیحه‌نویسی، ثناگویی و اغراق در موفقیت‌های آن.
او تأکید کرد: از رسانه‌ها انتظار می‌رود با استناد به منابع معلوم و مشخص در تولید خبر، از ضریب خطای اطلاع‌رسانی و احتمال انتشار اخبار ناصحیح بکاهند. وفور انتشار تصحیح‌ها، پوزش‌ها و تکذیبیه‌ها برای یک رسانه، شاخصی منفی به‌شمار می‌رود. انتشار خبری نادرست، اما جذاب هر چند ممکن است در کوتاه‌مدت به شمار مخاطبان رسانه بیفزاید، اما در میان‌مدت، اعتمادزدایی و ریزش همان مخاطبان را درپی خواهد داشت. رسانه‌ی حرفه‌یی مانند یک سلسله‌جبال است که فرازها و فرودهای آن تفاوت چشمگیری با یکدیگر ندارند و رسانه‌ی غیرحرفه‌یی، هرچند ممکن است با انتشار یک شایعه، موقتا به قله‌ای از شمارگان و مخاطب دست یابد، اما افول زودهنگام آن نیز قطعی و گریزناپذیر خواهد بود.
معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد همچنین اظهار کرد: اگر تقوا به معنای خویشتنداری است تجلی تقوا در رسانه، آن است که بتوان در مقابل شایعات، گمانه‌ها و اخبار فاقد منبع و احتمالی، صبر و خویشتنداری کرد و با همه‌ی جذابیت این‌گونه گفته‌ها و شنیده‌ها، تا قبل از اطمینان از صحت، به انتشار آن‌ها نیندیشید. تلاش رسانه برای احترام به حقوق و حریم سازمان‌ها نه‌تنها از لوازم اخلاق عمومی و حرفه‌یی، بلکه از شروط کیفیت‌گرایی رسانه است، زیرا ادبیات ارتباطی، اساسا ادبیاتی مبتنی بر اخلاق و منتهی به اعتماد مخاطب است.
او ادامه داد: نقد و کالبد شکافی عملکرد دستگاه‌ها و یادآوری ضعف‌های کارکردی آن‌ها، وظیفه‌ی رسانه است؛ اما نقد حقیقی، حاصل ادبیاتی تفاهم‌آمیز برای دستیابی به راه حل‌هاست و اگر نقد عملکرد یک سازمان با تخریب، تحقیر، طعنه و ستیزه‌جویی همراه شود، رسانه را از مسیر اصلاح و روشنگری به مجرای نگاه تک‌بعدی و منفعت‌گرایی شخصی یا گروهی سوق می‌دهد که مقدمه‌ی سلب اعتماد مخاطب و زمینه‌محو استقلال و پایان هویت حرفه‌یی آن است.
محمدزاده با اشاره به این‌که رسانه‌ها برای تعامل مطلوب با روابط عمومی‌ها به خبرنگارانی متخصص در کار خود، بویژه در حوزه‌ی فن‌آوری‌های نوین ارتباطی و آشنا به حوزه‌ی خبری خود نیاز دارند بیان کرد: شناخت علمی و دقیق خبرنگار از شرح وظایف، سابقه‌ی عملکرد، راهبردها، سیاست‌ها، مأموریت‌ها و ساختار یک سازمان در کنار شناخت وسایل جدید ارتباطی، بویژه ارتباطات الکترونیک در عصر حاضر می‌تواند بر کیفیت اطلاع‌رسانی او بیفزاید و جایگاه نظارتی و انتقادی‌اش را نسبت به عملکرد سازمان ارتقا بخشد. روزنامه‌نگاری که با سازمان علمی، روش استدلالی و رویکرد تفاهم‌آمیز و اقناعی به سراغ نقد سازمان می‌رود، همواره مورد احترام و مشورت روابط عمومی قرار خواهد داشت و در حوزه‌ی کاری خود نیز به مخاطب‌یابی و اعتمادسازی رسانه‌ی متبوع‌اش یاری خواهد رساند.
وی همچنین معتقد است: ثبات خبرنگاران و گردش حداقلی آن‌ها در حوزه‌های خبری گوناگون از دیگر عواملی است که فرآیند تعامل رسانه‌ها و روابط عمومی‌ها را تسهیل می‌کند. خبرنگارانی که سال‌هاست در یک حوزه‌ی خبری فعالیت می‌کنند، نسبت به اخبار آن حوزه، دقت و حساسیتی بیشتر و از فرهنگ حاکم بر سازمان درکی عمیق‌تر دارند. همین سابقه‌ی طولانی تعامل نیز زمینه‌ی احترام متقابل و تفاهم میان آن‌ها و روابط عمومی سازمان را فراهم می‌آورد و مانع بروز چالش‌های ارتباطی میان آن‌ها می‌شود.
محمدزاده با تأکید بر این‌که روابط عمومی و روزنامه‌نگاری دو شاخه‌ی مهم از ریشه‌ای اصیل و انسانی به نام ارتباطات‌اند که نیازها و منافعی همسو و همگرا دارند، ادامه داد: هم رسانه و هم روابط عمومی با کمک به گردش آزاد اطلاعات، جامعه را به آگاهی‌یابی، خردورزی و اندیشه‌ی نقاد و منطقی فرا می‌خوانند و نوعی توازن را بین نیروهای اجتماعی و دولت پدید می‌آورند. از این منظر، هم روابط عمومی‌ها و هم رسانه‌ها در تحقق مفهوم دولت پاسخگو، افزایش اعتماد عمومی، ترویج شایسته‌سالاری، جلب مشارکت مردم، احقاق حق کسب اطلاع و آگاهی‌یابی عمومی، پیشگیری از شکل‌گیری و رواج شایعات و عقلانیت‌گرایی افکار عمومی، سهم و نقشی مشترک دارند.
معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در پایان اضافه کرد: دوران کنونی، عصر فشردگی زمان و مکان، انقلاب فاصله‌ها و گردش آزاد اطلاعات است و طرح‌ها و برنامه‌های ما به میزانی تحقق می‌یابند که علاوه بر اجرا در محیط فیزیکی، در فضای رسانه‌یی نیز انعکاس‌یافته باشند، زیرا آنچه در جهان عینی به‌وقوع پیوندد، اما در جهان رسانه‌یی بازتاب نیابد، از منظر ارتباطاتی، هنوز در مرحله ذهنیت باقی مانده و عینیت نیافته است. با درک چنین شرایط و اقتضائاتی است که روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها می‌توانند با همکاری و تعامل دائمی، به مهندسی تفاهم و هم‌گرایی دست زنند و با جلب اعتماد عمومی در فضایی شفاف و اطمینان‌بخش به مشارکت مردم در مدیریت کشور و تحقق گفتمان پیشرفت و عدالت یاری رسانند.