اوایل سال1389 وقتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی بدون مشورت با اعضای شوراهای شهر و روستا طرح اصلاح قانون انتخابات را تصویب کردند و متعاقب آن قرار شد انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا به‌صورت همزمان برگزار شود، اعتراضاتی از سوی کارشناسان و دست‌اندرکاران امور شهری به‌ویژه اعضای شوراهای شهر و روستا بالا گرفت.


گرچه هدف طراحان مصوبه برگزاری همزمان این دو انتخابات کاهش هزینه‌های مالی و زمانی بود و اینکه شرایط به‌گونه‌ای فراهم شود که مردم تنها یک‌بار پای صندوق رأی بیایند اما مخالفان این مصوبه نگران بودند که رقابت‌های سیاسی انتخابات ریاست‌جمهوری، مناسب با فضای انتخابات شوراهای شهر که ماهیتی اجتماعی و مدنی دارند نباشد و چه بسا سایه سیاست را بر انتخابات شوراها حاکم سازد.

یکی دیگر از نگرانی‌ها این بود که همزمانی انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراها مردم را دچار سردرگمی کرده و نگذارد به درستی تصمیم‌گیری کنند. از نظر منتقدین، همزمانی انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراها برخلاف نظر طراحان آن باعث بروز مشکلاتی از نظر پرسنل و هزینه خواهد شد زیرا هم تیم انتخابات شوراها و هم نوع نظارت بر آنها متفاوت است. هرج و مرج و سردرگمی مردم در انتخاب نامزد اصلح از میان کاندیداهای متعدد شوراها و ریاست‌جمهوری از دیگر نگرانی‌های منتقدین از همان ابتدای تصویب این طرح بود تا اینکه بالاخره 2سال و اندی گذشت و خرداد‌ماه1392 فرارسید. فضای عمومی جامعه تحت‌الشعاع بازار داغ رقابت‌های انتخاباتی کاندیداهای ریاست‌جمهوری قرار گرفت.

البته پیش از آن و اواخر اردیبهشت ماه امسال رهبر معظم انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران انتخابات، به مسئولان ، مردم و نخبگان توصیه کردند: توجه به انتخابات ریاست جمهوری ، اهمیت انتخابات شوراها را از چشم‌ها دور نکند اما فعالیت‌های پرسر و صدا و گاه پرهزینه ستادهای انتخاباتی کاندیداهای ریاست‌جمهوری و تمرکز صداوسیمای ملی به انتخابات ریاست‌جمهوری به‌گونه‌ای بود که صحت ادعاهای مخالفان طرح تجمیع انتخابات را ثابت کرد و معلوم شد که پر بیراه نیز نمی‌گفتند. دلایل اثبات این مدعا را به خوبی از روی اظهارات چند تن از مسئولان رده بالای نظام می‌توان درک کرد. به‌عنوان مثال در جریان رقابت‌های انتخاباتی یکی دو هفته گذشته کار به جایی رسید که محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهوری تأکید کرد که برای برگزاری انتخابات شوراها باید فرصتی جداگانه درنظر گرفته می‌شد تا اهمیت انتخابات شوراها برای مردم به خوبی تبیین و برنامه‌های نامزدها در فرصت مناسب برای مردم توضیح داده می‌شد ضمن اینکه مردم نیز زمان لازم برای انتخاب‌کردن را داشتند.

از سوی دیگر غلامعلی حداد عادل که در مجلس هفتم از مدافعان سرسخت برگزاری همزمان انتخابات شوراها و ریاست‌جمهوری بود از مراقبت‌های لازم برای جلوگیری از غفلت از انتخابات شوراها تأکید کرد و گفت: نباید همه حواسمان به انتخابات ریاست‌جمهوری معطوف شود. وی از دلسوزان نظام خواست که نسبت به هر دو انتخابات احساس مسئولیت داشته باشند. علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز از ایجاد فضای بیشتر به‌منظور معرفی صحیح نامزدهای شوراها سخن گفت زیرا از نظر لاریجانی اجرای مصوبه تجمیع انتخابات در عمل نشان داد که این همزمانی موجب غلبه فضای انتخابات ریاست‌جمهوری در رسانه‌ها شده است، این درحالی است که معرفی نامزدهای شوراهای شهر و روستا نیز می‌تواند به برگزاری هرچه بهتر و با شکوه‌تر انتخابات منجر شود. مهدی چمران، رئیس شورای‌عالی استان‌های کشور که ریاست شورای شهر تهران را نیز برعهده دارد و از همان ابتدا نگرانی خود را بابت تجمیع این دو انتخابات ابراز کرده بود با اشاره به اینکه انتخابات شورا کم از ریاست‌جمهوری نیست و نباید در سایه قرار گیرد گفت: شورای خوب در کشور باید انتخاب شود تا رئیس‌جمهور بتواند کارش را به خوبی انجام دهد زیرا اگر از ظرفیت شوراها در کشور غافل شویم رئیس‌جمهور در اجرای کارهایش با مشکل مواجه می‌شود.

درهرحال قدر مسلم قانون تجمیع انتخابات برای نخستین بار سال92 در عمل به اجرا گذاشته شد و قاعدتا در همین سال نیز باید تکلیف این قانون روشن شود،‌ بنابراین انتظار می‌رود با پایان‌یافتن رقابت‌های انتخاباتی شاهد بازخوردهای متفاوت مثبت و منفی از سوی دست‌اندرکاران نسبت به درستی یا نادرستی اجرای این قانون باشیم. پس به‌زودی مشخص خواهد شد که آیا برای 4 سال آینده نیز اجرای قانون تجمیع انتخابات همچنان به مصلحت خواهد بود یا طراحان آن باید به فکر انجام اصلاحاتی در اجرای این قانون باشند.