مشرق متن این نامه را منتشر کرده است:
شب گذشته در جریان بازگشت از سفر روسیه در جریان حضور در فرودگاه شریمیتو مسکو با وضعیتی روبرو شدم که تاسف آور و مایوس کننده بود. وضعیتی که برای چندمین بار این سوال را برایم به وجود آورد که سفارت ما در کشورهای مختلف و به خصوص روسیه برای چه ساخته شده‌اند؟
روزانه یک پرواز مستقیم در ساعت 19 از فرودگاه مسکو به تهران از سوی هواپیمایی روسیه (آیروفلوت) صورت می‌گیرد که از طریق آن تردد مسافران ایرانی و تکنسین‌های روس شاغل در ایران صورت می گیرد. در پرواز سه شنبه شب شاهد آن بودم که قهرمانان والیبال کشورمان که قهرمانانه در دو بازی در کشور کوبا موفق به شکست تیم مقتدر این کشور شده اند، بعد از پروازی 13 ساعته از هاوانا به مسکو وارد شدند.
این تیم حدود 20 نفره که بازیکنان، اعضای تیم و ولاسکو مربی تیم ملی در آن حضور داشتند برای این پرواز حدود چهار ساعت قبل نیز به سمت فرودگاه هاوانا رفته بودند تا از آنجا به مسکو پرواز کنند (تا اینجای کار 17 ساعت). اعضای تیم ملی والیبال حدود 4 ساعت قبل از پرواز به فرودگاه مسکو وارد شدند تا با ترانزیتی 4 ساعته به تهران پرواز کنند. بر حسب اتفاق یا تعمد پرواز شب گذشته آیروفلوت به تهران حدود سه ساعت نیز تاخیر داشت و این بچه‌ها بعد از سفری 17 ساعته و ترانزیتی 4 ساعته، ناچار به تحمل تاخیری سه ساعته نیز شدند. (تا اینجا جمعاً 24 ساعت معطلی و در راه بودن).
نگارنده این سطور که برحسب اتفاق در فرودگاه با ایشان برخورد نمود، از اعضای تیم که به دلیل شدت فشار و خستگی برخی از آنها در گوشه فرودگاه و پله‌های راهروی فرودگاه به خواب رفته بودند سوال نمود که آیا کاری برای استراحت یا حداقل پذیرایی مختصری از آنها در فرودگاه مسکو صورت گرفته است، پاسخ همراه خنده تلخ این افراد در خصوص خودداری سفارت از استقبال خشک و خالی یا ساده ترین کارها مانند هماهنگی با قسمت پذیرایی فرودگاه با صرف وقت این افراد بعد از یک بازی فشرده و در پیش داشتن دیدارهای حساس دیگر موجب تاسف و خجلت حاضران شد.
از شب گذشته تاکنون برایم این سوال بوجود آمده که اگر کارهای به این سادگی و البته اهمیت از دست سفارت ما برنمی‌آید، سفارت ایران برای چه کاری ساخته شده است؟