واحه همیشه یا گاه به گاه در بیابان وجود دارد. گاهی اوقات، کاملا خشک و بدون آب و گاهی با شرایط مناسب آب و هوایی،وضعیت تغییر می‌کند.
اما تصاویر منطقه یا واحه فوق که توسط زیست‌شناسان کشف شده است، بسیار عجیب و غیر قابل باور است. درختان این واحه زندگی و وضعیت مناسب این منطقه را نشان می‌دهد. درختان اقاقیای که بیش از نهصد سال از عمر آنها شاید هم از مرگ آنها می‌گذرد.
امکان انجماد آنها در یک دوره زمانی وجود دارد. شاخه‌های پیچ خورده و خشک کمی غیر معقول به نظر می‌اید. گویی این شاخه‌های خشک خواب آلود و توخالی در برابر نسیم گاه به گاه صحرا به جان می‌آیند و خود را در میان آن صحرایی بی‌آب و علف می‌بینند. شاید هم روح‌های سرگردانی هستند که هنوز به دنبال آب و هوایی خنک برای جان گرفتن، هستند!
این منطقه ددولی (Deadvlei) نام دارد در یک پارک محفاظت شده در کشور نامیبیا است. این منطقه بسیاری از افراد ماجراجو و عکاسان حرفه‌ای که برای عکاسی و تماشای مناطق خاص مایل به خطر کردن و تحمل سفرهای دشوار هستند را به خود جذب کرده است.
تغییر آب و هوا و ایجاد خشکسالی، باعث خشک شدن آب رودخانه و منشعبی از آن که با نام یان به شکل حوضچه‌ای زیبا منطقه را آبیاری می‌کرد، شد. در حال حاضر، ددولی به یک ظرف خاک رس با خار شتر‌های فراوان می‌ماند.
با این وجود، این منطقه در سپیده دم، زمانی که درختان خشک درهم پیچیده در برابر تپه‌های شن و ماسه لیمویی رنگ نمایان می‌شوند، زمانی ایده آلی برای عکاسان ایجاد می‌کند که در اصطلاح عکاسی به آن ساعت طلایی می‌گویند.
در این هنگام، اغلب رنگ روشن و خیره کننده آبی آسمان، تضاد و دوگانگی خیره کننده‌ای با رنگ تپه‌های شنی بوجود می‌آورد که بی‌نظیر است.
نام این منطقه ترکیبی از دو زبان انگلیسی و افریقایی است. اولین عبارت یک صفت و کلمه انگلیسی است و دومی به معنای دریاچه یا مرداب از زبان آفریقایی گرفته شده است.
Dead - vlei یعنی "مرداب یا دریاچه مرده". این نام تصویر مرداب یا دریاچه‌ای را در یاد انسان زنده می‌کند که در حال حاضروجود خارجی ندارد. دریاچه و درختان اقاقیایی که روزی این منطقه را به زیباترین منطقه تبدیل کرده بودند و در حال حاضر با مرگ خود نیز این منطقه را به یک بیابانی زیبا، مرموز و شگفت انگیز تبدیل کرده‌اند.
نکته جالب این منطقه درختان آن است! اتفاقاتی که در این منطقه افتاده، بسیار نادر یا به عبارتی کاملا شگفت انگیز هستند! به طور طبیعی درختان خشک باید بعد از گذشت 900 سال به سنگ یا دیگر مواد آلی و معدنی تبدیل شده باشند! این درختان خشک چگونه بعد از این همه سال هنوز ماهیت خود را حفظ کرده‌اند؟
زیست‌شناسان در این باره این علت می‌گویند که ددولی در نزدیکی معرفترین منطقه و دریاچه نمک به نام "سوسو ولی" به معنای محل بدون بازگشت، واقع شده است. همچنین بزرگترین تپه‌های شنی جهان، به نام "بابا بزرگ" آن را احاطه کرده است.
تپه‌های شنی که بدون شک به شرایط مورد نیاز برای حفظ درختان در این منطقه کمک بسیاری کرده است. نمک دریاچه نیز به نوبه خود از تجزیه و تبدیل کامل آنها جلوگیری کرده است.
یادتان باشد، فریب نخورید! زندگی همیشه جریان دارد. چرا که همیشه موفق می‌شود، راهی برای جریان یافتن خود، پیدا کند. در این قبرستان درختان 900 ساله، تعداد و تنوع بسیاری از جانوران چون؛ سوسک‌ها، جوندگان، شتر مرغ‌ها، غزال‌های بزرگ افریقایی و... در حال زندگی هستند.
آنها نیز راهی برای ادامه حیات خود در آن بیابان بی‌آب و علف پیدا کرده‌اند و هر روز صبح با طلوع خورشید از سواحل اقیانوس اطلس که کیلومترها از آنها دور است، چشم گشوده و به زندگی خود در غبار صبح گاهی می‌چسبند.
منبع: kuriositas