دی‌وار یک کندو‌دار زیرک با دانش در زمینه چرخه زندگی و فعالیت زنبورعسل، دست به ابتکار جالبی در حیطه کاری خود زده است که طرفداران و معترضان بیشماری را به سوی خود جلب کرده است. این کار به عنوان پروژه‌ای بزرگ هنری و تبلیغاتی از طرف یک شرکت به نام TEG حمایت می‌شود.
این پروژه به توسط یا بهتر بگوییم با وادار ساختن زنبورهای عسل به کار ریخته‌گری آن هم به دلخواه انسان، دست به ساخت مجسمه‌های زیبایی از اشیاء و انسان با مواد اولیه موم کندوی عسل زنبورها می‌کند. این ایده بر اساس برداشت از جادوی بزرگ تکنولوژی چاپ "تری دی "و با به کارگیری از خدمات کرافترز با توجه به طبیعت اصلی و سه بعدی زنبورها شکل گرفته است.
دی‌وار، کندو‌دار با قدرت بیش از ۸۰،۰۰۰ زنبور به معنای واقعی کلمه، یک کارگاه مجسمه سازی مومی یا کندویی سه بعدی راه‌اندازی کرده است که با گذشت زمان و ادامه کار، این پروژه به زنبورهای بیشتر نیاز دارد.
یک بطری عسل کوهی، مجسمه نیم تنه یک مرد، گلدان مومی و ... طرح‌هایی هستند که او در مدت کوتاه چند ماهه انجام داده است. البته این هنر در واقع، ازدحام زنبورهای بیچاره است که نمی‌دانند با این طرحهای عجیب و غریب کندو‌هایشان چه کنند! آنها دائما با دود و نور زیاد تحت فشار هستند.
به تصاویر نگاه کنید!
این مجسمه‌ها همه از موم یا به عبارتی کندوی عسل طبیعی هستند که زنبورهای عسل آنها را تحت شرایط بسیار سخت تهیه کرده‌اند. آنها بسیار گرانبها هستند. برای ساخت این مجموعه گرانبهای عسلی، یک هنرمند طراح استخدام شده است.
طراح و هنرمند این مجسمه‌های لانه زنبوری، توماس لیبرتینی یک هنرمند۳۴ ساله اهل اسلواکی است . او ابتدا طرحهای اولیه آنها را روی کاغذ کشیده و بعد از روی آنها یک قالبی سه بعدی و یک روکش شفاف با فاصله‌ای مورد نیاز می‌سازد. این قالب‌ها با طرحهای مختلف در نهایت تبدیل به کندو و خانه عسل سازی، زنبورهای عسل می‌شوند.
بعد از آماده‌سازی قالب، دی‌وار کندو‌دار، زنبورها را به داخل این قالب‌ها هدایت کرده و آنها را وادار می‌کند، بین قالب اصلی و لایه شفاف بیرونی، شروع به کندو‌سازی کنند.
بعد از پر شدن روی قالب اول با موم عسل، او لایه شفاف را جدا کرده و با حرارات زنبورها دور و کندوی آنها را از عسل خالی می‌کند و در پایان طراح هنرمند، طرح و مجسمه‌شکل گرفته از موم عسل را پرداخت می‌کند. یک مجسمه مومی بسته با اندازه آن در مدت یک هفته یا بیشتر شکل گرفته و آماده می‌شود.
به گفته مسئول این پروژه، ساخت و ایجاد این مجسمه‌ها به این سادگی‌های که گفته می‌شود، نیست. چرا که شما نمی‌توانید، قالب آماده شده را در انبار گذاشته و در آن را قفل کرده و به راه خود بروید.
شما باید راهی برای هدایت این زنبورهای باهوش به درون محوظه‌شیشه‌ای این قالب‌ها پیدا کنید. همچین به نوعی راه خروج را هم به آنها نشان دهید... چرا که زنبورهای عسل باید برای ساخت کندوی خود وارد این محوظه شیشه‌ای شده و برای تهیه موم و شهد گل از آن خارج شده به سوی طبیعت و گل‌های معطر پرواز کنند. هدایت آنها اصلا کار آسانی نیست.
زنبورها موجودات شگفت انگیز هستند.آنها در هر شرایطی با استعداد ذاتی خود، هنرمندانه کندو و خانه عسل خود را پی‌ریزی کرده و شروع به تولید عسل می‌کنند.
زنبورهای عسل تنها قادر هستند سه تا چهار هفته کار کند و بعد از آن خود را بازنشسته کرده و کار خود را به زنبور جوان می‌سپارند. آنها از هیچ جدول زمانی که انسا‌نها برای آنها تدارک دیده‌اند، پیروی نمی کنند. بلکه روند و سیر طبیعی خود را دنبال می‌کنند. درک و دانستن این چرخه زندگی اولین قدم در این پروژه بزرگ بود.
به منظور تکمیل پروژه مجسمه سازی باید از پر شدن کندوی عسل و به طبع از تخم ریزی ملکه مادر در کندو، جلوگیری کرد. این یعنی منزوی نگه داشتن زنبورملکه تا پایان کار مجسمه سازی... این عمل کم کم نوعی اخلال در روند و چرخه زندگی زنبورها بوجود خواهد آورد که آینده خوبی دربر نخواهد داشت.
این کار انتقاد و اعتراض‌های بسیاری از سوی انجمن‌های محیط‌زیست، کندو‌داران، طرفداران حیوانات و... بوجود آورد. آنها با شعار؛ "بگذارید حیوانات کار طبیعی خود را انجام دهند"، آنها را متهم به سود‌جویی از حیوانات در حیطه کاری خود کردند و گفتند؛
کار شما نوعی مزاحمت، تهدید و دخالت در روند و زندگی طبیعی زنبورهای عسل است که باید هر چه زودتر از این کار دست بردارید.
منبع: fastcocreate