سنتی با نام پابسته که طی آن انگشت‌های کودک داخل کفش‌های کوچکی می‌شکسته و اندک‌اندک به شکل آن در می‌آمده از قرن 10میلادی (۹۵۰) تا اوایل قرن بیستم(۱۹۱۲) در چین مرسوم بوده‌است.
این کفش‌های کوچک کفش‌های نیلوفری نامیده می‌شدند. در متن‌های تاریخی آمده که هدف از بستن پاها، متمایز کردن زنان طبقه بالای جامعه از زنان عادی و همینطور جلوگیری از انحراف زنان بوده است.