این استاد دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا، تصریح کرد: طی 3-2سال اخیر جمعیت حیات‌وحش در مناطق آزاد به‌کلی از‌بین‌رفته‌است؛ حتی در برخی مناطق حفاظت‌شده تنها 5تا 10درصد از جمعیت حیات‌وحش باقی مانده است. وی ادامه داد: اکنون از گله‌های بزرگ 10هزار رأسی کل، بز، قوچ، میش و آهوی وحشی در استان‌های شیراز، بوشهر و آذربایجان چیزی باقی نمانده است. ضیایی سرشماری و تهیه آمار دقیق از حیات‌وحش کشور را نخستین اقدام برای جلوگیری از ادامه روند نابودی آنها دانست و افزود: پس از تهیه آمار دقیق باید با بررسی شرایط، پروانه‌های شکار و صید را صادر کرد؛ چراکه صید و شکار بی‌رویه دلیل اصلی کاهش جمعیت حیات‌وحش کشور است. وی تصریح کرد: متأسفانه اکنون در بیشتر نقاط به جای آمارگیری و مطالعه، سالانه 5درصد به جمعیت سال گذشته اضافه کرده و به‌عنوان آمار حیات‌وحش اعلام می‌کنند؛ درصورتی که این کار باید با کمک مردم محلی، طبیعت‌گرد‌ان و حتی شکارچیان انجام گیرد. به گفته وی با استفاده از کمک مردم محلی و شکارچیان از شکار بی‌رویه حیوانات جلوگیری می‌شود؛ چراکه وقتی شکارچی مشاهده کند که دیگر حیوانی باقی نمانده است، شخصا دست به شکار حیوانات نمی‌زند.
ضیایی با بیان اینکه علاوه بر تعداد حیات‌وحش باید ترکیب آنها را نیز محاسبه کرد، افزود: به‌طور کلی نسبت حیوان نر بالغ بر ماده باید یک به 4 باشد و اگر تعداد حیوانات نر کم شود، بسیاری از حیوانات ماده از بچه‌دار شدن محروم خواهند شد. وی اضافه کرد: اکنون در بسیاری از نقاط کشور تعداد میش‌هایی که زایمان نکرده‌اند بسیار زیاد است که این مسئله حفظ این گونه حیوانی را با مشکل مواجه خواهد کرد. این استاد دانشگاه تأکید کرد: اگر در یک منطقه تعداد سم‌داران مانند کل، بز، قوچ، میش، آهو، گوزن، جیبر و مرال از 200رأس کمتر باشد، حتی اگر این جمعیت حفاظت شوند هم طی 100سال به کلی نابود خواهند شد؛ چراکه با خانوادگی‌شدن جفت‌گیری و تغییرات ژنتیک، تعداد زاد و ولدها بسیار کاهش می‌یابد. این کارشناس ارشد حیات‌وحش ادامه داد: این در حالی است که در ایران نه دسته‌های 200تایی بلکه دسته‌های 10، 20تایی سم‌دار داریم. ضیائی تأکید کرد: برای حفاظت از حیات‌وحش و افزایش آنها باید تمام مردم بسیج شوند تا در این صورت پس از افزایش جمعیت و برقراری ارتباط میان جمعیت‌های مختلف، مسئله مشکلات ژنتیک و توقف زاد‌و‌ولد حیوانات نیز حل شود.