این داروها که توسط شرکت‌های دانش‌بنیان ساخته شده‌‌اند در ادامه داروهایی هستند که در دولت قبل خبرهای متعددی از ابداع و رونمایی آنها منتشر شد. این داروها برای درمان بیماری‌های صعب‌العلاجی است که متأسفانه در سال‌های اخیر روند رو به رشد داشته‌اند. به‌طور مثال در سال گذشته بارها خبر ابداع نانوداروهای مختلف برای درمان سرطان‌های پروستات، سینه، ریه و تخمدان منتشر شد. همچنین خبر تولید داخلی داروهای گرانی که بیماران مجبورند نمونه‌های خارجی آن را مصرف کنند منتشر می‌شد.
داروها در شرایط آزمایشگاهی ابداع می‌شوند و تا رسیدن به‌دست بیماران راهی طولانی سپری می‌کنند؛ این در حالی است که انتشار خبر در مخاطبان امید را زنده می‌کند و اکثر آنها گمان می‌کنند ابداع یک دارو به‌معنای زنده ماندن عزیزشان است که هم‌اکنون در بستر بیماری است.
بسیاری بر این عقیده‌اند که وقتی خبرهای امیدوار کننده علمی با چنین حجم از تبلیغات رسانه‌ای منتشر می‌شود، بیماران یا همان مخاطبان ثانوی خبرها را به اشتباه می‌اندازد. به‌عبارت دیگر، هدف از انتشار خبر ابداع نانو داروهای حیاتی در وهله اول تبلیغات و اطلاع‌رسانی به‌صورت کلی است. این دسته از افراد به‌دلیل نیازی که به درمان دارند، از ویژگی دربرگیری خبرهای ابداع دارویی به‌صورت شتابزده خوشحال می‌شوند؛ خوشحالی‌ای‌که با مراجعه به پزشک معالج به ناامیدی و سردرگمی منجر می‌شود.
براساس استانداردهای موجود، برای اینکه دارو به‌دست مصرف‌کننده برسد بایستی از مراحل مختلف ایمنی عبور و تأییدیه‌های مختلفی را اخذ کند. یک ماده دارویی همانطور که اثرات درمانی از خود نشان می‌دهد، ممکن است دارای اثرات مخرب و سمی دیگری نیز باشد. برای اطمینان از ایمنی کاربرد دارو در انسان ترکیبات شناسایی شده باید از 4مرحله آزمون و بررسی با موفقیت بگذرند. مرحله اول آزمون بی‌خطر بودن و سمیت دارو قبل از کاربرد بالینی آن است. در این مرحله که 2تا 3سال به طول می‌انجامد اثرات دارو روی جانوران مختلف و جنین جانوران باردار بررسی می‌شود.
مرحله دوم مرحله ارزیابی دارو در انسان است که طی آن سرنوشت دارو در بدن افراد سالم داوطلب و اثر بدن بر دارو (فارماکوکینتیک) مورد بررسی قرار می‌گیرد. این مرحله نیز ممکن است حدود 2سال طول بکشد. مرحله سوم که 3 تا 5سال به طول می‌انجامد، دارو به تعداد معدودی از بیماران داده می‌شود تا اثرات آن روی بیماری‌شان مشخص شود در مرحله چهارم عکس‌العمل نژادها و گروه‌های مختلف جمعیتی در برابر دارو مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و متخصصان پزشکی در سراسر دنیا درصورت مشاهده هرگونه عارضه‌ای آن را به سازمان بهداشت جهانی گزارش می‌دهند.
به‌عبارت دیگر، میان ابداع یک دارو و ورود آن به بازار حدود 5 تا10سال فاصله است. در بسیاری از خبرهای منتشر شده در سایت‌های علمی، پژوهشگران یافته‌های خود را با این توضیح منتشر می‌کنند که برای رسیدن دارو و یا هر فناوری دیگر به‌دست مصرف‌کننده سال‌های زیادی پیش رو است.
برخی از کارشناسان معتقدند که تا دارو به مرحله چهارم نرسیده است نباید خبری از آن در رسانه‌های عمومی و غیرتخصصی منتشر شود. این کار در شرایطی که خبر ابداع داروها جنبه تبلیغاتی دارد و برای ابقای مدیران استفاده می‌شود بسیار دشوار و در عمل نشدنی است به همین دلیل به‌نظر می‌رسد اگر بیماران خود خبرها را با کمی تلطیف و فاصله بخوانند برای خودشان بهتر است.