پیروز ارجمند که از سال گذشته مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری را برعهده گرفت از همکاری با سامی یوسف، افزایش 5برابری تولیدات شهرستان‌ها، تجهیز استودیوهای ضبط موسیقی در استان‌ها، تمرکززدایی برگزاری جشنواره از تهران، انتشار فصلنامه مقام موسیقی با رویکرد جدید، برگزاری نخستین جشنواره موسیقی ملی دانشجویان، ثبت بزرگ‌ترین سرود جهان در کتاب رکوردهای گینس، راه‌اندازی فروشگاه‌های زنجیره‌ای موسیقی، برگزاری چندین جشنواره مختلف بین‌المللی، تولید اذان براساس 7 دستگاه موسیقی ایرانی، تولید آلبوم‌های موسیقایی از کامبیز روشن‌روان، حسام الدین سراج، سالار عقیلی، تولید آثار مذهبی موسیقایی، حمایت از هنرمندان موسیقی نواحی، تاسیس دفتر دانشنامه چندرسانه‌ای موسیقی محلی ایران، رفع مشکل بیمه هنرمندان بالای 60سال و... سخن گفت.
گرچه در این نشست ارجمند از کمبود بودجه موسیقی در حوزه هنری سخن گفت، کارهایی که بخش موسیقی حوزه هنری درصدد انجام آن است و برنامه‌های مختلف این مرکز هرکدام هزینه‌های خاص خودش را می‌طلبد که اجرایی شدن آن نیاز به بودجه دارد. ارجمند رفع این مشکل را به هنر مدیریت هنری خود تعبیر کرد و فعالیت بدون بودجه را از رمزورازهای مدیریتی خود دانست: وقتی مدیر متخصص در جایی درست قرار گیرد، می‌تواند با صرفه جویی و استانداردسازی کارها را به خوبی پیش ببرد.
او با اعلام اینکه سمفونی نویسی، تک آهنگ ساختن و لابی بازی کارهای پژوهشی را متوقف کرده است، اعلام کرد: من برای تحقق این کارها تلاش کردم تا واقع‌بینانه به بودجه نگاه کنم. من و همکارانم در این یک سال تمامی سعی خود را انجام دادیم که عدالت را در جنبه‌های مختلف آن برقرار کنیم. در این راه نخستین کارمان ایستادن مقابل لابی‌های مختلفی بود که به بهانه فعالیت‌های ارزشی درصدد استفاده از منابع مالی نهادهای مختلف بودند. وی ادامه داد: متأسفانه یک شارلاتانیزم فرهنگی در این پروژه‌ها به‌وجود آمده که درصدد سوءاستفاده هستند بنابراین ما جلوی این جریان ایستادیم و کاری کردیم که در بحث بودجه صرفه‌جویی‌های زیادی اتفاق بیفتد؛ ضمن اینکه درآمدزایی از کنسرت‌ها و استودیوی ضبط موسیقی که هم‌اکنون از فعال‌ترین مراکز ضبط آثار موسیقایی در کشور است از موارد دیگری بود که در بحث بودجه به آن توجه داشتیم.
به‌طور کلی صرفه جویی، مدیریت درست و استفاده از امکانات و ایجاد یک مکانیسم درست در اقتصاد موسیقی مهم‌ترین رویکرد ما در ماجرای بودجه مرکز موسیقی حوزه هنری بود؛ نهادی که بودجه آن از یک شرکت خصوصی موسیقی در کشور کمتر است. او درآمد بخش موسیقی حوزه هنری را منوط به هزینه‌کردن هدفمند، مشارکت هنرمندان و مراکز مختلف، درآمدزایی از استودیوها وکنسرت‌ها و گزیده انتخاب کردن کتاب برای نشر خواند و اعلام کرد: اگر مدیران متخصص در مراکزی چون ارشاد، صدا و سیما و مراکز دیگر قرار بگیرند این امر محقق می‌شود. به گفته ارجمند از زمانی که او وارد مرکز موسیقی حوزه هنری شده دراین مرکز هنری 40کنسرت برگزار شده‌است. او این رقم را به‌دلیل آسان بودن مجوز کنسرت‌ها در کوتاه‌ترین مدت خواند. او به زمان صدور 3ماهه کنسرت حسین علیزاده از سوی دفتر موسیقی ارشاد اسلامی اشاره واعلام کرد که مجوز برگزاری کنسرت در حوزه هنری کمتر از نصف روز صادر می‌شود. او در پاسخ به این سؤال که چرا با وجود این شرایط استادان موسیقی باز حاضر هستند که از هفت‌خان صدور مجوز دفتر موسیقی ارشاد بگذرند اما در حوزه هنری کنسرت نگذارند؟ به کمبود امکانات اشاره کرد. حیاتی معاون اجرایی مرکز موسیقی حوزه هنری در این‌باره علاوه بر اشاره به کمبود‌های سخت‌افزاری سالن حوزه هنری وتعداد محدود صندلی‌های این سالن این نوید را داد که به‌زودی مشکلات سیستم این سالن ارتقا می‌یابد.