این در حالی است که عده‌ای از مسئولان منطقه هشدار می‌دهند چنانچه بارندگی شدید دیگری رخ دهد این بار سیل با حجم وسیع‌تری نسبت به قبل جاری می‌شود. به‌طور نمونه فرماندار نوشهر اعلام کرده که دیواره حفاظتی رودخانه کشکسرا در حال از دست دادن مقاومت خود است و اگر بارندگی‌های قبلی کمی بیشتر ادامه می‌یافت مشکلاتی به‌وجود می‌آمد که از دست کسی کاری بر نمی‌آمد. محمد علی قمی معتقد است با امکانات کنونی شهرستان نمی‌توان بحران در چند نقطه را به‌طور همزمان مدیریت کرد و این می‌تواند خطرناک باشد.
سیلی که اواخر هفته گذشته در نوشهر به وقوع پیوست علاوه بر خسارت زدن به تاسیسات شهری ازجمله تاسیسات برقی و آبی، پلی را نیز تخریب کرد که باعث شد راه ارتباطی بیش از 150خانواده با شهر قطع شود؛ پلی که در منطقه خیرسر واقع شده بود. البته این پل موقت و قرار بود پل دائم و مستحکمی روی رودخانه نیرنگ زده شود چراکه پل اصلی روستا را سال گذشته سیل با خود برده بود.
آنچه در این ماجرا پراهمیت نشان می‌دهد آن است که طی سال گذشته تاکنون مسئولان شهرستانی، فرماندار و نماینده مجلس نوشهر چندین بار از این منطقه سرکشی کرده بودند و قرار بود هرچه زودتر پل احداث شود اما با گذشت ماه‌ها از زدن کلنگ احداث پل، هم‌اکنون پیشرفت فیزیکی آن به 5درصد می‌رسد. این در حالی است که سابقه نشان داده است نوشهر منطقه مستعدی برای جاری شدن سیل به‌حساب می‌آید و مسئولان باید قبل از آنکه بارش‌های پاییزی شدت یابد فکری به حال تأمین اعتبار و پایان یافتن کار ساخت پل منطقه خیرسر می‌کردند. نبود یک پل مناسب در منطقه خیرسر فقط بزرگسالان منطقه را برای عبور از میان جنگل و رسیدن به شهر به زحمت نینداخته است؛ طی چند روز گذشته 35دانش‌آموز این منطقه نیز مجبورند برای رفتن به مدرسه اضطراب عبور از تنها پل چوبی و نیم بند را به جان بخرند تا به مدرسه برسند. کمیل، دانش‌آموز کلاس سوم ابتدایی است که هر روز مجبور است برای رسیدن به مدرسه از روی تنها پل چوبی روستای خیرسر عبور کند. وی در گفت‌وگو با مهر گفت: عبور از این پل خطرناک آنقدر برایم وحشتناک است که از شب قبل، غصه تمام وجودم را می‌گیرد و اضطراب همیشه همراهم هست. وی ادامه داد: سال قبل نزدیک به 15روز مدرسه‌مان تعطیل بود و چند‌ماه راه فرعی را برای رسیدن به مدرسه طی می‌کردیم تا آنکه پل کوچکی ساختند ولی همان پل هم که از بین رفته و دوباره از حضور در مدرسه محروم شده‌ایم. فاطمه ترک، یکی دیگر از دانش‌آموزان دوم ابتدایی که هر روز روی دوش پدرش مسافت رودخانه را پشت سر می‌گذارد تا به دبستانش برسد نیز معتقد است: این چند وقت به‌خاطر اضطراب عبور از پل چوبی خیلی به درس و تکالیف معلم‌ام توجه نمی‌کنم و همیشه ذهنم درگیر رودخانه است.
مادر هدیه نعیمایی که هر روز با‌‌شروع و پایان مدرسه باید منتظر فرزندش باشد تا وی را از پل نیم بند روستا بگذراند هم عنوان کرد: با کمترین بارندگی آب رودخانه از همین پل چوبی نیز بالاتر می‌آید و ما مجبوریم با صرف هزینه 10هزار تومان و کرایه خودرو مسافت چند کیلومتری جنگلی را طی کنیم تا دخترم سر کلاس درس برود. عضو شورای اسلامی روستای خیرسر اما با اشاره به بارش شدید باران در 2شبانه روز گذشته و بالاآمدن سطح آب رودخانه گفت: خود اهالی پس از تخریب پل قبلی اقدام به احداث پل چوبی موقت کردند تا حداقل تأمین مایحتاج اولیه زندگی و دسترسی دانش‌آموزان به مدرسه امکان‌پذیر شود. رمضان پزو با بیان آنکه از سال گذشته پیمانکاری برای احداث پل جدید مشخص شده از پاسخگو نبودن پیمانکار طرح به مردم و شورا انتقاد کرد و گفت: درحالی‌که چندبار از پیمانکار برای ارائه گزارش دعوت به عمل آمده وی موافقت نکرده و مدعی است که فقط به طرف قرارداد خود که اداره راه و شهرسازی است جواب می‌دهد.
همچنین قمی، فرماندار نوشهر در این رابطه اظهار کرد: از مجموع 750میلیون تومان اعتبار برای پل‌های روستای خیرسر و روستای عزت، تنها 350میلیون تومان برای پل عزت هزینه شد و 400میلیون تومان باقی‌مانده است که به نوشهر تخصیص داده نشد و باید این رقم به نوشهر داده شود تا حداقل بخشی از مشکلات در حوزه روستای خیرسر حل شود.