براساس گزارش CNN، پتانسیل اقتصادی این دستگاه‌ها در مقیاس جهانی باورنکردنی است، تحقیقات اخیر ارزش بازار جهانی این هواپیماها را در سال 2013 درحدود 89 میلیارد دلار تخمین زده‌اند. با تکیه بر همین ارزش اقتصادی، مدافعان این ابداع تاکید دارند که هواپیماهای بدون سرنشین به شکل‌های گوناگون قادرند زندگی انسان را بهبود ببخشند.
به گفته گرتچن وست، رئیس انجمن سیستم‌های بین‌المللی نقلیه‌های بدون سرنشین این تکنولوژی ابزاری جانبی است که می‌تواند به افزایش میزان کارایی صنایع کمک کند. برای مثال این تکنولوژی می‌تواند در صنعت کشاورزی برای تصویربرداری از مزارع مورد استفاده قرار بگیرد تا به این شکل کشاورزان برای سرکشی به مزارع خود دیگر نیازی به حضور مستقیم در مزارع نداشته‌باشند و یا در بخش قضایی، با استفاده از این هواپیماهای بدون سرنشین راحت‌تر می‌توان یک کودک مفقود شده را در میان درختان یک جنگل یافت.
شاید به نظر بیاید که هواپیماهای بدون سرنشین درحال تسلط یافتن بر زندگی انسان‌ها هستند، اما حقیقت کمی پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌آید. بدون شک استفاده از بدون‌سرنشین‌ها در بخش خصوصی درحال افزایش است، اما زمانی که نوبت به فعالیت تجاری این تجهیزات می‌رسد، این فناوری در کشورهای مختلف با محدودیت‌های متعددی مواجه می‌شود.
برای مثال در ایالات متحده استفاده تجاری از هواپیماهای بدون‌سرنشین ممنوع است، البته تا سال 2015، زمانی که سازمان هوانوردی آمریکا FAA، هواپیماهای بدون‌سرنشین را در فضای هوایی آمریکا بگنجاند، این مقررات تغییر خواهد کرد. به گفته وست، تاخیر FAA در تصویب این برنامه سالانه 10 میلیارد دلار خسارت به اقتصاد آمریکا وارد می‌آورد. از آنجایی که بسیاری از هواپیماهای بدون‌سرنشین تولید آمریکا هستند اما اجازه فعالیت در داخل آمریکا را ندارند، تولید‌کنندگان به کشورهای دیگر گرایش پیدا کرده‌اند.
به تازگی استفاده از هواپیماهای بدون‌سرنشین شخصی برای سرگرمی یا انجام کارهای تحقیقاتی درصورتی که این هواپیماها برفراز مناطق پرجمعیت، خارج از محدوده دید کنترل کننده هواپیما و بالاتر از 121 متر پرواز نکنند، امکان‌پذیر شده‌است. این به آن معنی است که تولید کننده‌های هواپیماهای بدون‌سرنشین غیرنظامی به تولید مدل‌های اسباب‌بازی که در انجام کارهای تحقیقاتی نیز کاربرد دارند محدود شده‌اند.
یکی از آزاد ترین کشورها برای استفاده از این تجهیزات استرالیا است. به تازگی دو شرکت استرالیایی اعلام کرده‌اند که تا سال آینده سرویس تحویل کتاب با استفاده از این هواپیماها را ارائه دهند.
باوجود اینکه صنعت هواپیماهای بدون سرنشین هنوز کاملا نوپا است،بسیاری از قانون‌گزاران نگران خطری هستند که ممکن است این تجهیزات برای حریم خصوصی ایجاد کنند. از این رو است که 9 ایالت آمریکا تاکنون استفاده از هواپیماهای بدون‌سرنشین را توسط مالکان خصوصی و آژانس‌های دولتی محدود کرده‌اند.
به گفته رایان کالو، استاد حقوق دانشگاه واشنگتن، این تجهیزات پرنده جاسوسی و تجسس را ساده تر و ارزان تر خواهند ساخت و همین می‌تواند استفاده از آنها را رواج بخشد. کالو علاوه بر اینکه تاکید دارد توانایی جاسوسی دولت‌ها از شهروندانشان با استفاده از این هواپیماها باید مورد توجه شدید قرار بگیرد، معتقد است هواپیماهای بدون‌سرنشین می‌توانند زمینه‌ساز ازسرگیری مذاکرات فراموش‌شده‌ای درباره قانون حریم خصوصی باشند. به اعتقاد وی این قانون سال‌ها عقب‌تر از فناوری‌های تجسسی و جاسوسی بوده‌است، از این رو استفاده از این تجهیزات می‌تواند کاتالیزوری برای تصویب قانون بهتری برای حریم خصوصی باشد.