فکر نمی‌کنم خودخواه‌تر از آدما موجودی در دنیا باشه. اگه از یه آدم بپرسی (و اونم واقعاً از ته دل جوابتو بده) متوجه می‌شی آدما فقط خودشون رو دوست دارن و فقط خودشون رو می‌خوان: خودِ خودِ خودخواهشون رو! آدما با هرچی که شکل و قیافه‌ی آدمی‌زاد نداشته باشه، یه‌جور دیگه رفتار می‌کنن؛ یه‌جوری که اصلاً قشنگ نیست. نمی‌دونم دیدی یا نه، کیفشون رو پرت می‌کنن، برگ درختا رو می‌کَنن، به سنگا لگد می‌زنن و...
بعضی‌روزا با خودم فکر می‌کنم خوب شد من یه گربه‌ی پارچه‌ای شدم. آخه هر روز از همین پنجره کلی گربه‌ی خیابونی رو می‌بینم که از دست آزار و اذیت آدما می‌خوان سر بذارن به بیابون! آخ که دل عروسک کباب می‌شه، آخه آدما که دل ندارن!
عروسک‌ساز: شهره امیراحمدی