گوشه‌ی باغ مادربزرگ، زیر درخت بزرگی از سه‌تی (میوه‌ا‌ی شبیه گوجه سبز که در مازندران می‌روید) انبوهی از برگ‌های بزرگ و قلب مانند هست و زیر آن یک کدوی تپل لم داده و استراحت می‌کند. نه، اشتباه نکنید، این کدو از نوع تنبل یا حلوایی نیست؛ یک کدو سبز است.
کدو از نظر گیاه‌شناسی میوه‌ا‌ی تابستانی است، اما از نظر پخت و پز از آن به‌عنوان یک سبزی یاد می‌شود. این گیاه که استوانه‌ای شکل است و شبیه به خیار، ارزش غذایی زیادی دارد و برای سلامتی مفید است. کدو دارای طعم تند و تیز و شیرین است و به رنگ‌های سبز و زرد مایل به کِرم یافت می‌شود. این گیاه، میوه‌ی یک گیاه علفی ساقه بلند و پهن برگ است.
از میوه، پوست، تخم درون میوه و البته گل کدو برای مصارف گوناگون استفاده می‌شود. با میوه‌ی کدو می‌توان برای تهیه‌ی انواع خورش استفاده کرد. پوست سوخته‌ی کدو برای بند آوردن خون، درمان سوختگی، پیسی و لکه‌های سفید روی پوست مفید است. تخم کدوی خام کرم کدو را دفع می‌کند و از سرطان ریه پیشگیری می‌کند. روغن آن هم برای رفع دل‌پیچه بسیار مفید است. از گل زرد رنگ کدو برای تهیه‌ی ترشی و مربا استفاده می‌شود. هم‌چنین آب کدو از رشد و تکثیر سلول‌های جهش یافته جلوگیری می‌کند.
اگر بخواهم همه‌ی فایده‌های کدو را بگویم، شاید ۱۰ صفحه هم کم بیاید. این میوه سرشار از مواد مغذی است و از پیری و بیماری جلوگیری می‌کند و حتی برای آدم‌های چاق هم مفید است!
عکس و متن: بهناز برق‌گیر، ۱۴ ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از تهران