به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مادلین آلبرایت - وزیر امور خارجه آمریکا در دوره بیل کلینتون - در این نامه نوشت:
من در حمایت از تصمیم رئیس‌جمهور اوباما برای تعیین اینکه آیا دولت جدید ایران آماده است به توافقی برسد که به آمریکا و جامعه بین‌المللی اطمینان می‌دهد که تهران یک سلاح هسته‌ای نخواهد ساخت، که به وبیگنیو برژینسکی و برانت اسکوکرافت (مشاوران پیشین امنیت ملی آمریکا) می‌پیوندند. یک توافقنامه اولیه که بتواند درروزهای آینده به دست آید سرعت برنامه هسته‌ای ایران را کاهش می‌دهد و آن را تا زمانی که یک راه‌حل جامع‌تر حاصل شود، شفاف‌تر می‌کند.
در ادامه این نامه آمده است: روسای جمهور آمریکا از دهه 90 میلادی همکاری مؤثری با کنگره داشته‌اند تا ایران را با تحریم‌ها تحت فشار قرار دهند و فرصتی را در اختیار مقامات آن بگذارند تا مسیرشان را تغییر دهند. من از ابتکارات رئیس‌جمهور کلینتون در اواخر دهه 90 میلادی برای اینکه ببیند آیا دولت ایران در آن زمان آماده بود، حمایت کردم. در آن زمان دولت ایران آماده نبود. در نتیجه رژیم تحریم‌ها توسط دولت‌های بوش و اوباما و با حمایت دوحزبی و تلاش‌های کنگره تاثیرگذارتر و بین‌المللی‌تر شد. آمریکا و متحدان نزدیکش سابقه قابل توجهی در زمینه یک‌صدا سخن گفتن در چند سال گذشته برای اعمال فشار به ایران و رسیدن به توافقی که مانع دستیابی به سلاح هسته‌ای می‌شود را حفظ کرده‌اند.
آلبرایت در ادامه این نامه نوشت: من قبول دارم که دولت اوباما باید اظهارات دولت جدید ایران را بیازماید و تلاش کند آنها را به عمل تبدیل کند تا مسیری برای به دست آوردن یک راه‌حل صلح‌آمیز برای این نگرانی طولانی مدت باز شود. من از تلاش‌های جان کری (وزیر امور خارجه آمریکا) برای دستیابی به این توافق اولیه که به هر دو طرف اجازه می‌دهد نیات یکدیگر را بسنجند، حمایت می‌کنم. اگر چنین توافقی در چند روز آینده حاصل شود، آمریکا در ازای محدودیت‌های معنادار برای فعالیت‌های هسته‌ای ایران می‌تواند بدون مختل کردن ساختار اساسی رژیم تحریم‌ها که در چند سال گذشته توسط دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه برقرار شده است، تحریم‌هایی را به طور موقتی لغو کند. اگر ایران به تعهداتش در چند ماه آینده عمل نکرد یا نتوانست به یک توافقنامه جامع درزمینه برنامه هسته‌ای‌اش دست یابد، کنگره و آمریکا می‌توانند تحریم‌های بیشتری را اعمال کنند.
در پایان این نامه آمده است: گرچه پایان دادن کامل به برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند بهترین راه‌حل باشد، اما توافقی که ایران بر اساس آن برنامه‌ای هسته‌ای‌اش را تحت بازرسی‌های سرزده و محکم محدود کند، می‌تواند امنیت درازمدت آمریکا و متحدان نزدیکش در خاورمیانه را به نحو قابل توجهی بهبود بخشد.