اندوه از دست‌دادن مردی که از استوانه‌های علم و اخلاق و از چهره‌های ماندگار این سرزمین کهن بود.
دکتر معتمدنژاد نمونه تامل، تحمل و ساختن و بنا کردن بود. او در زمانه‌یی که علوم ارتباطات با بی‌مهری‌ها و سوءتفاهم‌های بسیار حتی در میان دانشگاهیان مواجه بود، پا پس نکشید و عافیت‌طلبی پیشه نکرد و در حالی که در دانشگاه‌های غرب کرسی علمی داشت و همه‌گونه برخورداری در انتظارش بود، کشورش را رها نکرد بلکه در میان مردمش ماند و با امید و دلسوزی به تعلیم و تربیت فرزندان میهنش همت گماشت. با صبر و متانت خشت بر خشت نهاد و بناهای بسیار ساخت.
گسترش کمی و کیفی رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری با چندهزار دانش‌آموخته فعال در حوزه دانشگاه و رسانه، تاسیس مراکز آموزشی و تحقیقاتی‌ای چون مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه، مرکز پژوهش‌های ارتباطات، انجمن ایران جامعه اطلاعاتی، فصلنامه رسانه و همه و همه محصول تلاش، دلسوزی و پیگیری مردی است که اینک در میان ما نیست... اما میراث او زنده و جاودان است.
او برای آزادی مطبوعات و استقلال روزنامه‌نگاران تلاش‌های بسیار کرد و آثار ماندگاری برجای گذاشت. ویژگی بزرگ او تاسیس بود، نه تخریب. سرمایه بزرگ استاد معرفت و انسانیت بود. او عالم بود اما علم‌فروشی نکرد، فاضل بود اما فضل‌فروشی نکرد و هرگز علم را مایه نام و نان نساخت و چنین بود که بحق نام پدر علم ارتباطات لقب گرفت. او برای همه ما پدر بود. روحش شاد و یادش جاودان
*عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی و ارتباطات علامه طباطبایی
منبع: روزنامه اعتماد