این نویسنده و محقق تاریخ هنر اسلامی معتقد است، برای هویت بخشیدن به هنر ایرانی از کلمه مینیاتور استفاده نشود زیرا در این عبارت، نگارگری ایرانی جایگاهی نداشته است.
دکتر الیز سمیز با اشاره به تاریخچه کلمه مینیاتور به گفت: «اگر قصد دارید از هویتی ایرانی برای معرفی هنر خود استفاده کنید، پیشنهاد می‌کنم دیگر از کلمه مینیاتور استفاده نکنید. چون هنگامی که از میناتور یاد می‌کنیم از عبارتی سخن می‌گوییم که در نگارگری ایرانی استفاده نمی‌شد. لفظ مینیاتور در لاتین استفاده می‌شد و به یکی از عناصر نقاشی اشاره می‌کرد که رنگی قرمز بود و از دو ریشه مشتق شده که در نهایت کلمه مینیاتور را تشکیل می دادند، این لفظ در اروپا کاربرد داشت.»
او در ادامه با نشان دادن تصاویر نگارگری بر اشیا مختلف مانند ظروف سفالین و کتاب‌ها به تحلیل آنها پرداخت: «مضامین متفاوتی در نگاگری ها دیده می‌شود. این تصاویر نمایانگر علاقه ایرانی‌ها به نشان دادن حیوانات و موجودات زنده است. مانند مجسمه شیری که نقش‌های عربی روی گوش آن که هرچند غیرطبیعی به نظر می‌آید اما نشان از سبکی خاص برای هنر ایرانی دارد. همین سبک خاص در نگارگری سفالینه‌ها هم دیده می‌شود که چشمان بسیار بزرگ و ترکیب انسان و حیوان در سفالینه های نیشابور نشانگر آن است.»
او در پایان در مورد ترکیب نقاشی در کتب ایرانی گفت: «تمام داستان های ادبیات فارسی توام با نقاشی است و نکته هیجان انگیز این است که حرکت‌های هنری را با یکدیگر به پیش می‌برند.»
الینر سیمز مولف و نویسنده هنر اسلامی است. برخی از سوابق او عبارتند از:
معاون مجموعه‌دار بخش هنرهای اسلامی موزه متروپولیتن (1967-68)
پژوهشگر وابسته به ایسمئو در مطالعات نقاشی های داخلی مقبره الجایتو و کاخ های صفوی اصفهان (1983-87)
پژوهشگر وابسته در دانشگاه های مینسوتا (1985)، پنسیلوانیا (1978-79) و ساتبی سوآس، لندن (1992-95)
مجموعه دار مسئول نمایشگاه «میراث اسلام»-نمایشگاهی سیار در تجلیل از یک هزار و چهارصدمین سالگرد ظهور دین اسلام (1978-83).
آثار منتشر شده توسط او از جمله عبارتند از:
«تصاویر بی‌همتا: نقاشی ایرانی و سرچشمه های آن»، سازمان چاپ دانشگاه ییل 2002 (دریافت کننده جایزه ای از سوی انجمن دوستی بریتانیا و کویت 2003)
مشارکت در تدوین کتب دیگر و تهیه بیش از 60 دایره المعارف، مقاله و نقد کتاب از 1973 به این سو
نشر قریب الوقوع مجلداتی از نقاشی های مجموعه ناصر د خلیلی
بررسی یک شاهنامه سده یازدهم هجری محفوظ در کتابخانه سلطنتی کاخ ویندزور.
وی همچنین در یک مطالعه کتابخانه ولکام درباره تقویم اسکندر سلطان سهیم بوده و مقالات چندی به رشته تحریر درآورده است.