حجت بن الحسن المهدی امام زمان(عج) در پانزدهم شعبان 255 هجری قمری در شهر سامرا دیده به جهان گشود. پدر بزرگوار شان امام حسن عسکری(ع) و مادر گرامی شان نرجس خاتون بود.
ابوالقاسم، ابوعبداللّه، اباصالح، ابوابراهیم، ابوالحسن و ابوتراب از کنیه‌های امام دوازدهم شیعیان است و از لقب‌های آن امام همام می توان به قائم، محمد، احمد، عبدالله، مهدی، حجت، خلف صالح، غایب، منتظر و نور آل محمد اشاره کرد.
پیامبر اکرم (ص) به امام علی (ع) فرمودند:ˈامامان پس از من دوازده نفرند که اولی آن ها تو هستی و آخر آن ها قائمی است که خداوند به دست او، شرق و غرب عالم را خواهد گشودˈ.
خلفای عباسی به وسیله ی روایت های زیادی که از پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم(ع) در باره ی امام مهدی (عج) نقل شده بود، بر این حقیقت کاملا آگاه بودند که به زودی در خاندان اهل بیت (ع)، نوزادی چشم به جهان خواهد گشود که بساط ظلم و فساد نظام های خودکامه را از جوامع بشری برخواهد چید.
بر این اساس، حکومت عباسی از زمان امام جواد(ع) نهمین پیشوای شیعیان جهان به بعد آن بزرگواران را بیش از پیش زیر نظر گرفته بودند. فشارها و نظارت ها در زمان امامت امام حسن عسکری(ع) به اوج خود رسید و آنها مراقب بودند تا فرزندی از ایشان باقی نماند.
با تولد حضرت مهدی(عج) پدر بزرگوارشان خبر ولادت ایشان را مخفی نگه داشتند و با وجود تمام فشارها به وسیله ی خلفای عباسی امام یازدهم نیز به مانند سایر ائمه، زمینه ولایت را برای فرزند خود مهیا ساخته بودند.
حضرت مهدی(عج) فقط پنج سال توانستند از وجود ارزشمند پدر بزرگوار خود بهره مند شوند. قبل از شهادت یازدهمین امام، شیعیان خاص از جمله چهل تن از یاران به محضر امام عسکری (ع) رسیدند و از امام خواستند تا امام بعد از خود را به آنها بنمایاند تا او را بشناسند.
ایشان چنان کردند و آنان پسری را شبیه به پدر خویش دیدند، امام عسکری(ع) فرمودند:ˈپس از من، این پسر امام شماست و خلیفه من است در میان شما، امر او را اطاعت کنید، از گرد رهبری او پراکنده نشوید، که هلاک می شوید و دینتان تباه می گردد. این را هم بدانید که شما او را پس از امروز نخواهید دید، تا اینکه زمانی دراز بگذرد. بنابراین از نایب او، عثمان بن سعید، اطاعت کنیدˈ.
امام حسن عسکری(ع) همچنین شب قبل از شهادت به دور از چشم ماموران خلیفه، نامه های بسیاری درباره ی معرفی حضرت مهدی(عج) به عنوان ولی و پیشوای شیعیان به شهرها و مناطق مختلف ارسال کردند.
امام حسن عسکری(ع)در هشتم ربیع الاول 260 هجری قمری به زهر کینه و دشمنی معتمد عباسی به شهادت رسیدند و حضرت مهدی(عج) مخفیانه بر پیکر مطهر پدر بزرگوارشان نماز خواندند.
بدین ترتیب حضرت حجت(عج) و حامی راستین مستضعفان و درماندگان جهان در نهم ربیع الاول 260 هجری قمری به امامت رسیدند. کم کم خبر وجود فرزندی از سلاله پاک امامت پخش شد اما تلاش خلیفه عباسی برای یافتن ایشان به نتیجه ای نرسید.
آغاز امامت حضرت مهدی(عج) بنا بر مصالحی و به خواست خدا با غیبت همراه بود که به غیبت صغرا مشهور است و تا سال 329 هجری قمری به طول انجامید. در دوره ی غیبت صغرا که تا 69 سال ادامه داشت، چهار نایب خاص به نام های عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری رابط میان امام(ع) و شیعیان بودند. این افراد را امام حسن عسکری(ع) در زمان حیات خود به عنوان امین امام زمان(عج) تایید کرده بودند.
پس از آن، مرحله ی جدیدی از غیبت که به دوره ی غیبت کبرا معروف است، آغاز شد و تاکنون نیز ادامه دارد و شیعیان و عاشقان ظهورش ساعت ها و روزها را با ندای ˈالهم عجل لولیک الفرجˈ در انتظار فرجش لحظه شماری می کنند.
شیعیان در دوره ی غیبت حضرت مهدی (عج) وظیفه دارند بر آنچه از حق و حقیقت به آنان رسیده ثابت قدم بوده و با دوری از گناه و مراقبت از عقیده و عمل خود از منتظران واقعی آن حضرت باشند.
در خجسته سالروز آغاز امامت حضرت مهدی موعود (عج) به فرازهایی از سخنان گوهربار ایشان می پردازیم:
**من مایه امان اهل زمینم؛ چنان که ستارگان مایه امان اهل آسمان‌اند.
**خداوند محمد(ص) را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.
**منم که زمین را از عدالت لبریز می‌کنم، چنان که از ستم آکنده است.
با الهام از: کتابخانه احادیث شیعه