واقعیت این است که قوانین و مقررات ایثارگران مانند اقیانوسی است که به اندازه یک بند انگشت عمق دارد. این قوانین سطحی و غالبا فاقد ضمانت اجرایی است.مانند سرابی می‌ماندکه باعث فریب جامعه می‌شود و جامعه نمی‌تواند باور کند و بپذیرد که این همه قانون مصوب نتوانسته است مشکلات ایثارگران را رفع کند.البته باید به این نکته توجه داشت که جهت‌گیری قوانین مصوب بیشتر متوجه ایثارگرانی است که دارای 3وصف مشترک باشند لذا سمت و سوی قوانین برای این گروه از ایثارگران تا حدودی مفید بوده است.
ایثارگرانی که شاغل، تحصیلکرده و دارای مسئولیت‌های مدیریتی در نظام استخدامی کشور باشند، فارغ از میزان درصد یا مدت اسارت، تسهیلات نسبتاً خوبی برای آنان در مقررات اداری کشور پیش‌بینی شده است، ولی آیا همه ایثارگران مستخدم، دارای تحصیلات عالیه و جز و مقامات هستند که بتوانند از این امتیازات بهره‌مند شوند؟بسیاری از ایثارگران حتی از حقوق اولیه نیز محرومند. اگر نمایندگان مجلس در بررسی قوانین برابر اصول قانون اساسی -که تبعیض‌های ناروا در تصویب قوانین را مذموم و ناپسند می‌داند و بر عدالت اجتماعی تأکید دارد- توجه کنند سریعا به اصلاح قوانین خواهند پرداخت.
نمایندگان مجلس باید توجه داشته باشند کثرت قوانین، مفید حال ایثارگران نیست که هر کدام با پیشنهادی سعی در گستردگی آن دارند، بلکه به قوانینی که به مشکلات اساسی ایثارگران بپردازند و برای آن نسخه‌ای قانونی و کامل بپیچند، نیاز دارند. در قوانین دائمی و قوانین سنواتی باید تسهیلات ایثارگران بر پایه محورهای اساسی زندگی آنان استوار باشد و از تصویب قوانینی که اثری بر زندگی آنان ندارد یا دارای کمترین اثر است و جز بدبینی فضای جامعه چیزی به دنبال ندارد، پرهیز کرد.
مهم‌ترین و اساسی‌ترین نیاز امروز ایثارگران حل مشکلات درمانی آنان است. بالارفتن سن ایثارگران و تشدید ضایعات جسمی آنان محدودیت‌هایی برای آنان ایجاد می‌کند که نمی‌توانند به‌راحتی پیگیر امور درمانی خود باشند، علاوه بر آن برای اطرافیانی که قصد کمک به آنان را دارند نیز مشکل‌ساز می‌شود. بنابراین قوانین و مقررات درمان ایثارگران به سمت تسهیل و تسریع درمان آنان باید سوق پیدا کند که متاسفانه چنین نیست و حتی در لایحه پیشنهادی دولت بیشتر موجب سرگردانی آنان می‌شود. فناوری‌های جدید در تمامی عرصه‌ها به خدمت انسان درآمده‌اند چرا در بحث درمان ایثارگران از فناوری‌های نوین استفاده نمی‌شود؟
چرا باید بخشی از ایثارگران هزینه‌های کلان درمان خود را تهیه کنند و پس از درمان، مدت‌ها به دنبال دریافت آن باشند؟ آیا نباید در درمان به دنبال آسایش و آرامش ایثارگران بود؟ امروز مجلس می‌تواند تحولی جدی و اساسی در درمان ایثارگران را به منصه ظهور برساند. با تصویب کارت هوشمند درمان ایثارگران، دولت بنیاد را مکلف کند که تمامی امور درمانی و دارویی ایثارگران از طریق کارت هوشمند درمان انجام و بدون جابه‌جایی هزینه‌های ریالی در حساب‌های فی‌مابین دستگاه‌های متولی اقدام شود.
با این اقدام ایثارگران با آرامش به امور درمان خود خواهند پرداخت و طرف‌های قرارداد اعم از بیمه‌ها یا مراکز درمانی تکلیف خود را بهتر خواهند شناخت و ایثارگران دغدغه هزینه‌های درمانی و پیگیری دریافت آن بعد از معالجه را نخواهند داشت.تصویب کارت هوشمند درمان ایثارگران و تهیه آیین‌نامه اجرایی آن توسط دولت می‌تواند نقطه عطفی در درمان ایثارگران باشد. در سامانه کارت هوشمند درمان، کنترل و نظارت بر مصرف دارو، درمان و هزینه‌های آن به سادگی انجام می‌گیرد. مراکز درمانی به سوی تعامل مناسب و درخور شأن و شخصیت ایثارگران گام خواهند گذاشت و تسهیل و تسریع در رسیدگی به امور درمانی ایثارگران به ویژه جانبازان و والدین محترم شهدا بهبود چشمگیری خواهد یافت.