به گزارش ایسنا، به گفته دانشمندان، تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ‌های هابل و کاسینی به ارائه بهترین منظره از این پدیده پرداخته است.
آنها بر این باورند که این ویدیو، یک گام رو به جلوی بزرگ در جهت درک جوهای سیارات غول‌پیکر است.
به گفته ناسا، این فیلم نوعی رقص‌آرایی گام به گام با نمایش جزئیات چگونگی حرکت شفق‌ها است که پیچیدگی این شفق‌ها و اینکه چگونه دانشمندان یک انفجار خورشیدی و تاثیرات آن را بر محیط مغناطیسی زحل ارتباط می‌دهند، نمایش داده است.
تصاویر هابل و کاسینی بر رویدادهای آوریل و مه 2013 تمرکز کرده‌اند.
تصاویر طیف‌سنج عکس‌برداری فرابنفش کاسینی که از محدوده نزدیک غیرعادی حدود شش شعاع زحل به دست آمده، نمایی از الگوهای متغیری انتشارات کم‌رنگ در مقیاس چند صد کیلومتر ارائه کرده و تغییرات شفق‌ها را به باد نوسان‌دار ذرات باردار که از سوی خورشید آمده و از روی زحل می‌گذرند، مرتبط کرده‌اند.
این تصاویر همچنین نشان می‌دهد که یکی از روش‌های تولید توفان‌های درخشان شفق ممکن است با شکل‌گیری ارتباطات جدید بین خطوط میدان مغناطیسی باشد.
این فرایند باعث ایجاد توفان‌هایی در حباب مغناطیسی اطراف زمین می‌شود.
این فیلم همچنین تکه درخشان مداومی از شفق را نشان می‌دهد که به طور آهسته با موقعیت مداری قمر "میماس" سیاره زحل می‌چرخد.
درحالی که تصاویر قبلی به نمایش یک نقطه درخشان متناوب پرداخته بودند که به طور مغناطیسی با قمر انسلادوس مرتبط بود، فیلم جدید نشان می‌دهد که یک قمر دیگر این سیاره نیز می‌تواند بر نمایش نور تاثیر بگذارد.
این داده‌های جدید به دانشمندان سرنخ‌هایی از یک راز قدیمی در مورد جوهای سیارات غول‌پیکر خارجی داده است.
داده‌های نور مرئی نیز به دانشمندان در کار بر روی رنگ‌های شفقهای زحل کمک کرد.
اگرچه شفقهای پرده مانندی که در زمین قابل مشاهده‌اند، در پائین به رنگ سبز و در بالا قرمز هستند، دوربین‌های تصویربرداری کاسینی به نمایش شفقهای پرده‌مانند زحل پرداخته‌اند که در پائین به رنگ قرمز و در بالا بنفش هستند.
تفاوت رنگی به دلیل سلطه مولکول‌های نیتروژن و اکسیژن بر شفقهای زمینی بوده، در حالیکه شفقهای زحل تحت تاثیر مولکول‌های هیدروژن هستند.