محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی در مصاحبه با تسنیم درباره تیمش، رسول خادم، حجت‌الله خطیب و حتی فوتبال و علی دایی صحبت کرده که در اینجا گزیده‌ای از آن آمده است:

روش جایزه دادن‌مان درست نیست و همین روش نادرست برخی توقعات را به‌وجود می‌آورد که در نهایت کشتی‌گیر ما زیر پرچم کشور دیگری کشتی می‌گیرد.

البته دست و بال من در برخی مسائل فنی بسته شده ولی خادم می‌گوید این قانون است، هرچند این قانون را خود آدم‌ها می‌نویسند و می‌توانند آن را تغییر دهند اما این کار انجام نمی‌شود و ما هم مجبوریم تبعیت کنیم.

خادم سعی دارد در بحث سرمربیگری از نفرات جوان استفاده کند اما یک جوان آزمون و خطا دارد و باید کمی صبر کرد تا به آن شرایط برسد.

در ارتباط با سرمربیگری خادم نیز باید بگویم من در جایگاهی نیستم که در ارتباط با این موضوع حرفی بزنم. خادم در جایگاه سرمربیگری بسیار با استعداد است و این را ثابت کرده اما از آن نظر چون رئیس من است اگر بخواهم نظری بدهم او مرا برکنار می‌کند.

خادم کسی را پیدا نکرد که بخواهد به او اطمینان کند و مجبور شد خودش کار را دست بگیرد.

‌نه خطیب صاحب افتخارات کشتی است و نه حتی خادم. مدیریت این افراد تأثیرگذار بود اما تمامی این کارها تلاش 6ساله یزدانی خرم است که شبانه‌روز در کنار یکسری افراد عاشق به کشتی خدمت کرد.

خادم در کشتی آزاد شاه کلید محسوب می‌شود و همه‌‌چیز دست اوست اما در فرنگی اینگونه نیست.

کشتی آزاد در 45سال اخیر توانسته 3طلای المپیک را بگیرد و ما در یک المپیک هر سه‌مدال را گرفتیم پس چطور پشتوانه‌سازی نکرده‌ایم؟

لجم می‌گیرد از نوروزی، مدال طلای او اینقدر او را معروف نکرد که آن سالتو او را معروف کرد. خاطرات المپیک خیلی شیرین است.

زمانی شنیدم که 400میلیارد تومان سالانه در تمامی لیگ‌های فوتبال هزینه می‌شود. 83میلیارد تومان از این پول به بازیکنان و مربیان و مسئولان می‌رسد و بقیه آن در جایی خارج از فوتبال خرج می‌شود. آیا با این پول‌ها در این سال‌ها زیرساختی درست شده است؟

هر سه‌بازی را در جام جهانی فوتبال می‌بازیم. با این ساختار اگر به مرحله بعد برویم تنها لطف خداست و البته این خیانت به سایر کشورهاست. من از برد ایران خوشحال می‌شوم. البته دعوا اکنون سر پیراهن مسی است و کسی فکر فوتبال نیست.

پرسپولیسی هستم اما پرسپولیسِ دایی را اصلا دوست ندارم چون هرچند جوانگرایی کرده اما کارهایی که کردند لطف به ورزش نبوده و خیانت به ورزش است. هیچ زمانی اینقدر به‌خاطر یک نام هزینه نشده است. 48میلیارد تومان بدهی فوتبال پرسپولیس است. سؤال من این است که ماجرای پورشه‌ها چیست؟ این چه وضعی است؟ پرسپولیس یک الگو در فوتبال ماست؟ حضور سعید شیرینی در پرسپولیس چه معنی داشت؟