تنها یک مدرسه در این مناطق آسیب ندیده است، آن هم به‌خاطر برف‌روبی پشت بام مدرسه.اواخر بهمن امسال 57 دانش‌آموزان دختر یک مدرسه شبانه‌روزی در شازند اراک بر اثر استنشاق گاز مونواکسیدکربن دچار مسمومیت شدند. از این دست خبرها زیاد می‌شنویم و این دو مورد مشت نمونه خروار است.حدود 53 میلیون مترمربع فضای آموزشی با ارزش بیش از 600 هزار میلیارد تومان(به قیمت روز) در کشور وجود دارد که متولی تعمیر و نگهداری ندارد و به همین علت بخش قابل توجهی از این فضاهای آموزشی هر سال متحمل خساراتی می‌شود که نهایتا به فرسودگی زود هنگام و تحمیل هزینه‌های گزاف به بیت‌المال می‌انجامد.
اگر سازمانی باشد که بموقع به وضعیت فضاهای آموزشی رسیدگی کند و پیش از شروع فصل سرما یا گرما وسایل گرمایشی و سرمایشی را بازرسی و نواقص احتمالی را برطرف کند، به‌مراتب از هزینه‌هایی که اکنون به بودجه این وزارتخانه تحمیل می‌شود کاسته خواهد شد.
برای مثال اگر متولی تعمیر و نگهداری در آموزش و پرورش مشخص بود و افرادی مسئولیت رسیدگی به وضعیت مدارس را بر عهده داشتند، برف‌روبی پشت‌بام مدارس استان‌های گیلان و مازندران در بارندگی اخیر بموقع انجام می‌شد و شاهد وارد آمدن خسارت دست‌کم 40میلیارد تومانی و آوارگی دانش‌آموزان نبودیم.
گاهی چند برگ خشک درخت گرفتگی ناودان یک مدرسه را به‌دنبال دارد و بی‌توجهی به آن به ریزش سقف یک یا چند کلاس منجر می‌شود. البته می‌دانیم مدیران و اولیای مدارس وظیفه‌ای در این‌باره ندارند. همچنین نگهداری از فضاهای آموزشی در کشور بر عهده وزارت آموزش و پرورش به‌عنوان دستگاه بهره‌بردار است.
در سایر وزارتخانه‌ها چنین بخشی تحت عنوان «تعمیر و نگهداری» وجود دارد و برای مثال هر سال میزان قابل توجهی راه در کشور ساخته می‌شود که پس از بهره‌برداری، معاونت راهداری وظیفه نگهداری از آن را بر عهده می‌گیرد. در وزارت راه و شهر‌سازی شرکتی وجود دارد که مجری احداث ساختمان‌های دولتی است و ساختمان‌ها را پس از ساخت تحویل دستگاه مربوطه می‌دهد و پس از آن مسئولیتی در قبال نگهداری آنها ندارد و دستگاه بهره‌بردار مسئول نگهداری است.
سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس دستگاهی اجرایی است و مسئولان این سازمان بارها موافقت خود را با ایجاد ساختاری برای نگهداری از فضاهای آموزشی بیان کرده‌اند. رئیس این سازمان معتقد است این کار نیاز به دستگاه عریض و طویل و جذب نیروهای جدید ندارد، تنها ساختاری می‌خواهد که مسئولیت نگهداری ساختمان‌های وزارت آموزش و پرورش را بر عهده داشته باشد.
البته شاید از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد که امور نگهداری فضاهای آموزشی به بخش خصوصی واگذار شود. نحوه نگهداری فضاهای آموزشی افزون بر خسارات مالی قابل توجه موجب نارضایتی خیرین مدرسه‌ساز نیز شده است. آنها به نحوه نگهداری مدارس و نبود متولی مشخص برای این امر انتقاد دارند و یکی از معضلات کنونی مدارس را فرسودگی زودهنگام می‌دانند.
آقای وزیر مسئولیت نگهداری حدود 53میلیون مترمربع فضای آموزشی وزارت آموزش و پرورش و جلوگیری از وارد شدن خسارت بر عهده چه‌کسی یا چه سازمانی است؟ ایجاد بخشی برای انجام این کار و هزینه آن به‌مراتب کمتر از خساراتی است که هر سال به بودجه کشور تحمیل می‌شود، فردا دیر است لطفا همین امروز این مشکل را حل کنید.