براساس گزارش نیوساینتیست، چنین ماده‌ای می‌تواند منجر به تولید تجهیزات پزشکی قابل کشت یا قابل تزریق در بدن شود که پس از پایان یافتن مسئولیتش خود را از بین می‌برد، و یا امکان تولید تجهیزات نظامی را به‌وجود آورد که از توانایی جمع‌آوری و ارسال اطلاعات برخوردار است و در صورت نیاز خود را بدون به‌جا گذاشتن کوچکترین نشانه‌ای از بین خواهد برد. همچنین این ماده جدید می‌تواند در تولید حسگرهای زیست‌محیطی برای جمع‌آوری اطلاعات اقلیمی مورد استفاده قرار گیرد که در آب باران حل شده و از بین می‌روند.
رضا منتظمی استادیار دانشگاه آیوا در بخش مهندسی مکانیک می‌گوید با کمک ابداعش حتی می‌توان گوشی موبایلی را تولید کرد که در صورت نیاز بدون اینکه اثری از آن به‌جا بماند، می‌تواند خود را از بین ببرد. منتظمی این تکنولوژی را مواد گذرا یا الکترونیک‌های گذار می‌نامد. این مواد پلیمر‌هایی ویژه هستند با طراحی خاص، که می‌توانند هنگام فعال شدن یک چاشنی، به سرعت و به صورت کامل ذوب شده و نابود شوند. منتظمی این مطالعات را حوزه‌ای بسیار جدید می‌داند که وی به خوبی در آن در حال پیشرفت است.
وی و گروه محققانی که با او همکاری دارند، از جمله دانشمند ایرانی دیگری به‌نام نسترن هاشمی، درحال تولید مواد ترکیبی پلیمری قابل تجزیه‌ای هستند که برای ساخت قطعات الکترونیک بسیار مناسب هستند. منتظمی و همکارانش همچنین موفق به ساخت و آزمایش آنتنی خود‌تخریب‌شونده شده‌اند که از قابلیت ارسال اطلاعات برخوردار است.
از دیگر موفقیت‌های وی ساخت و آزمایش خازن‌ها و مقاومت‌های گذرا است. منتظمی و تیمش اکنون درحال تحقیق و ساخت LEDهای گذرا و فناوری ترانزیستورهای گذرا هستند. به گفته وی با توسعه بیشتر این تکنولوژی، زمینه‌های کاربردی تجاری بیشتری برای آن ایجاد خواهد شد، برای مثال می‌توان در ساخت کارت‌های اعتباری از آن استفاده کرد تا در صورت به سرقت رفتن یا ناپدید شدن آن، با ارسال سیگنالی کارت را از بین‌برد. مثال دیگر حسگرهایی برنامه‌ریزی شده‌است که در زمانی از پیش تعیین شده از بین می‌روند و می‌توان آنها را به همراه غذا در یخچال نگهداری کرد. در این صورت زمانی که حسگر ارسال سیگنال‌ها را متوقف سازد، غذا تازگی خود را از دست داده و قابل خوردن نخواهد بود. همچنین از این تکنولوژی می‌توان برای محافظت از اطلاعات حساس نظامی در میدان‌های جنگ استفاده کرد.