به گزارش ایسنا، میدان مغناطیسی زمین یا مغناطوسفر، از هسته این سیاره تا فضای بیرون گسترش یافته و در آنجا در مقابل باد خورشیدی، که جریانی از ذرات باردار گسیل‌شده از جانب خورشید است، صف‌آرایی می‌کند.
مغناطوسفر بیشتر به عنوان سپری برای حفاظت از زمین در مقابل فعالیت خورشیدی پرانرژی عمل می‌کند؛ با این حال، زمانی که این میدان در تماس با میدان مغناطیسی خورشید (فرآیندی به نام اتصال مجدد مغناطیسی) قرار می‌گیرد، جریان‌های الکتریکی قدرتمند خورشید به درون جو زمین جاری می‌شوند و توفان‌های ژئومغناطیسی و پدیده‌های آب و هوایی فضایی ایجاد می‌کنند که بر سامانه‌های با ارتفاع بالا و همچنین فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی تاثیر می‌گذارند.
هم‌اکنون تیمی از دانشمندان ناسا و دانشگاه ام‌آی‌تی، فرآیندی را در مغناطوسفر زمین شناسایی کرده‌اند که اثر حفاظتی آن را تقویت کرده و انرژی خورشیدی ورودی را پس می‌زند. با ترکیب مشاهدات زمینی و فضایی، تیم تحقیقاتی توده‌ای از ذرات پلاسمای کم‌انرژی را مشاهده کرده که اساسا در طول خطوط میدان مغناطیسی زمین قرار دارد. این خطوط از جو پایین‌تر زمین تا هزاران کیلومتری بالای سطح آن، جایی که میدان مغناطیسی زمین به میدان مغناطیسی خورشید متصل می‌شود، جاری می‌شوند.
در این ناحیه که دانشمندان آن را "نقطه ادغام" می‌نامند، حضور پلاسمای سرد و متراکم فرآیند اتصال مجدد مغناطیسی را کند کرده و اثرات خورشید روی زمین را آهسته می‌کند.