در هوای بهاری می‌توانید پابرهنه روی ماسه‌ها راه بروید، طوری که در یک قدم پایتان از سرما خنک شود و در قدم بعد از گرما داغ!
بالارفتن از تپه‌های شنی گاهی سخت و طاقت‌فرساست، اما به دیدن کویر از آن ارتفاع می‌ارزد. گوش سپردن به سکوت کویر هم بهترین قرص آرام‌بخش برای اعصاب به‌هم‌ریخته‌ی ما شهری‌هاست.
در راه حواستان باشد که از چاهی که در کویر است و تنها جایی است که آب نسبتاً شیرین دارد، برای شترها آب بیرون بکشید و البته حواستان به خودتان هم باشد، چون شترها با انسان‌ها احساس دوستی می‌کنند. اگر هم دستتان کثیف شد، می‌توانید در آن حوالی گیاه «قیچ» پیدا کنید و دستتان را ضدعفونی کنید.
نوشین صرافها
۱۷ساله از تهران
عکس: مهبد فروزان