ستاره نوترونی هسته فشرده‌شده‌ای است که پس از انفجار ستاره‌ای حجیم به نام ابرنواختر (سوپرنوآ) به جای می‌ماند. ستاره‌های نوترونی به طور شگفت‌انگیزی متراکم هستند، و جرمی در حد ۱.۵ برابر جرم خورشید را در کره‌ای به قطر ۲۰ کیلومتر جای داده‌اند.
هنگامی که دو ستاره‌های نوترونی به دور یکدیگر می‌پیچند، امواج جاذبه‌ای شدیدی بر آنها غلبه می‌کند و آنها را از شکل می‌اندازد و باعث خرد شدن ستاره کوچکتر می‌شود. ستاره بزرگتر آنقدر جرم جمع می‌کند که نمی‌تواند در مقابل جاذبه از آن حمایت کند و درون خود فرومی‌ریزد و به این ترتیب یک سیاهچاله جدید متولد می‌شود.
LiveScience