تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۳ - ۰۴:۲۰

شهری که در آن متولد شده‌ام، نه سیاه است و نه سفید، نه جوان است و نه پیر، نه شمال است و نه جنوب،‌ نه شرق است و نه غرب. شهر من در مرکز است.

با این‌که نسبت به شهرهای دیگر قدمت زیادی ندارد، اما اصالتش را حفظ کرده است. قدم‌زدن در کوچه‌های شهرم لذت‌بخش است. من هر ۲۲ منطقه‌ی شهرم را دوست دارم، چون زندگی در هر منطقه‌اش صفای خود را دارد. مساجد شهرم از تلاوت قرآن نورانی‌اند. بناهای تاریخی شهرم مثل کاخ سعدآباد و گلستان اصالتش را نشان می‌دهند.

در این شهر بازارهایی وجود دارد که دل‌کندن از آن ممکن نیست؛ مثل بازار تجریش که وقتي مي‌رويم آن‌جا، علاوه بر خرید، به زیارت امام‌زاده صالح‌ع هم می‌رویم. دربند و درکه ایستگاه سلامت هرصبح جمعه هستند و کوهنوردی همراه با تماشای طبیعت هم جالب است.  قدم‌زدن در خیابان‌های قدیمی، مثل خیابان ولی‌عصرعج با درختان سر به فلک‌کشیده را دوست دارم.

شاید دیگران بگویند هوای شهر من آلوده است، اما من فکر می‌کنم مردم شهرم تلاش می‌کنند هوای بهتری داشته باشند. شاید مردم شهر در خانه‌های کوچکی زندگی کنند، اما دلی چون دریا دارند. من تهران، پایتخت ایران و زادگاه خود و اجدادم را دوست دارم.

ملیکا افشار انوری، ۱۵ساله

خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از تهران

 

عكس: فائزه شفيعي از تهران

منبع: همشهری آنلاین