اما آنها از انتظار خود دست کشیدند چراکه آنها با درک خاصی از کشورشان توسط مردم جهان مواجه شدند. این مساله نه تنها باعث می شود که آنها به شدت از ناحیه ورود توریست به کشورشان ضربه بخورند بلکه باعث می‌شود که توریست‌ها را از ورود به این کشور برای المپیک تابستانه سال 2016 نیز وادارند.
به گزارش شارا، وقتی شهر ریوی برزیل در سال گذشته برنده میزبانی کاپ جهانی 2014 و المپیک تابستانه 2016 شد، همه امیدها معطوف به این شد که جهان پس از مدت‌ها به برزیل می‌آید و حقیقت آن را مشاهده می‌کند. به طور همزمان توسعه زیرساخت‌ها در برزیل به گونه ای انجام می‌شود که آن را در زمره 10 کشور برتر اقتصادی دنیا معرفی کند.
امروز برزیل در مقام 7مین کشور بزرگ اقتصادی دنیا با تولید ناخالص داخلی 2.4 تریلیارد دلار مطرح است. این بسیار خوب است. ضریب جینی در برزیل، که نابرابری اقتصادی را در هر کشور نشان می دهد، برابر 54.7 می باشد که این آمار کشور برزیل را در بین 13 کشور آخر قرار می‌دهد. به این معنا که در کشور برزیل شکاف اقتصادی میان فقرا و ثروتمندان بسیار زیاد است. این آمار در بین 150 کشور دنیا بدست آمده است. در آمار دیگری که میان 32 کشور رقیب در جام جهانی گرفته شده، برزیل مقام سوم را پس از هندوراس و کلمبیا به خود اختصاص داده است.
شکاف عمیق میان داراها و ندارها، همراه با وعده های شکست خورده دولت‌ها باعث شده که کشور برزیل با ترکیبی از فساد و بروکراسی در درون خود مواجه شود. همه این موارد فضایی از خشم داخل، سرخوردگی و عصبانیت را میان شهروندان برزیلی ایجاد کرده است که به شرایط کسب و کار این کشور لطمه می‌زند.
اگر استادیوم‌ها کامل نشوند، فرودگاه‌ها شبیه فرودگاه کشورهای جهان سوم می‌شود و کارگران عمومی در متروها و موزه‌ها در طول بازی‌ها دست به اعتصاب و اعتراض می‌زنند و در نهایت این مساله به روابط عمومی چشم سیاه‌ها به شدت لطمه می‌زند و بعید به نظر می‌رسد که این شرایط به زودی تغییر کند.
گفتنی است که این جام جهانی یکی از گرانترین جام‌های جهانی است که درآمدی بالغ بر 11.5 میلیارد دلار را برای برزیل به همراه خواهد داشت. مضاف بر اینکه 3.6 میلیارد دلار هزینه مالیات از استادیوم‌ها توسط دولت در این بازی‌ها دریافت می‌شود.
گفته شده دو سوم هزینه‌های عمومی در آغاز برای بهبود حمل و نقل اختصاص می یابد و تنها یک سوم آن صرف بهبود زیرساخت‌ها خواهد شد. در حالی که فعلا این تناسب 50-50 است. قرار بود یک ترن از ریو به سائو پائولو ساخته شود که گویا آنطور که قول داده شد انجام نمی‌شود. همچنین ترمیم فرودگاه ها نیز بر اساس آنچه قرار بود انجام نمی گیرد. بنابراین قرار است که در برخی از ترمینال ها از چادر استفاده شود.
فیفا خواسته بود که تنها 8 شهر میزبان برنامه ها باشند اما برزیل 12 شهر را انتخاب کرده است که بازی ها در تمام این 12 شهر برگزار می شوند. متاسفانه آنطور که پیش می رود، آنها خودشان را بسیار ضعیف نشان خواهند داد و به نظر می رسد که ضعف ساختار سازمانی به شدت در برگزاری مسابقات تاثیر منفی خواهد گذاشت.