در رساله امام سجاد(ع)، يكي از حقوق صغير را عطوفت و مهرورزي برشمرده و اينگونه بيان مي‌فرمايند كه «به او مهر بورزد و به حكم تكليفي كه برعهده اوست، پرورش و آموزش او را به خوبي انجام دهد و در قبال آينده جامعه بشري احساس مسئوليت و تعهد كند.» برآورده شدن نيازهاي اساسي، حق تمام كودكان است كه نه فقط شامل نيازهاي لازم براي بقا و امنيت، كه شامل حقوقي است كه به آنها امكان دهد كه تا حد امكان و استعداد، به رشد جسمي و ذهني برسند. حفاظت شدن در مقابل صدمات و آزارهاي جسمي و روحي يكي از ابتدايي‌ترين حقوق كودكان است كه از مصاديق زيرپاگذاشتن آن، كار كودك است.
روز جهاني مبارزه عليه كار كودك و توجه به اين روز در مجامع بين‌المللي نشان مي‌دهد كه هرچند دنياي ما به پيشرفت‌هاي بزرگي دست يافته است اما در اين دنياي پيشرفته و با اين قوانين دقيق و وجود نهادهاي بي‌شمار بين‌المللي، ملي و حكومتي، هنوز نتوانسته‌ايم پديده شوم و غيرانساني «كودكان كار» را ريشه كن كنيم. دنياي ما با همه ادعاهاي بزرگش براي تاول دستان كوچك كودكان كار و براي نيازهاي اندك آنان كاري نكرده است. در كشور ما، كه قلم دادن به‌دست كودك كار به جاي ابزار كار، هزينه‌هاي هنگفتي نمي‌طلبد، رفع اين معضل، مسئوليت پذيري نهادهاي مسئول را مي‌طلبد و اينكه حداقل وجود آن را كتمان يا انكار نكنند.
يكي از نهادهاي مسئول در اين باره، شهرداري است كه بايد بيش از پيش و بسيار جدي‌تر از گذشته اين معضل را پيگيري كند. در اعلانيه اشتغال و كار مناسب، مصوب سال 2007هيأت رئيسه سازمان ملل، آمده است: «تمام انواع كار كودك به‌خصوص بد‌ترين اشكال آن بايد ريشه‌كن شود. كار كودك تهديدي جدي براي آينده اجتماعي و رشد و پيشرفت اقتصادي است. تجارت، رقابت و توانايي اقتصادي نبايد بهانه‌اي براي اين خشونت باشد.» با آموزش و پرورش كامل و سالم، ايجاد فرصت‌هاي مناسب براي جوانان، شغل مكفي براي والدين، ايجاد چتر اجتماعي مناسب براي تمامي اقشار جامعه و مسئوليت پذيري نهادهاي مسئول، جهاني بدون كودك كار امكان‌پذير است؛ جهاني كه مصداق اين روايت زيبا و ساده حضرت رسول‌‌اكرم(ص) باشد: «كودكان را دوست بداريد و به آنان مهر بورزيد.»