يكي از فرماندهان ارشد سابق ارتش انگليس در مصاحبه‌اي، با انتقاد از سياستمداران كشورش گفت: آنچه دولتمردان ما در عراق انجام داده‌اند، يك هرج و مرج كامل است و حمله به عراق در سال 2003يك اشتباه استراتژيك عظيم بود. ژنرال جوليان تامپسون كه از نظاميان باسابقه و كهنه‌كار اين كشور است در اين مصاحبه گفت: مداخله انگليس در عراق يك خطاي استراتژيك و عظيم بود كه ممكن است تا 50سال آينده نيز براي همه معضل ايجاد كند.
اين نظامي سابق انگليس تأكيد كرد: من به حرف‌هاي توني بلر (نخست‌وزير پيشين انگليس) توجهي ندارم. بلر شخصيتي مملو از دروغ است و ما را در چالشي انداخت كه نبايد گرفتار آن مي‌شديم. او همچنين به غرب درباره تكرار اشتباه مداخله نظامي در عراق هشدار داد.توني بلر نخست‌وزير پيشين انگليس هم در پاسخ به اين انتقادات و حملات تند، در مصاحبه‌اي از خود دفاع كرد.
او گفت كه وضعيت كنوني عراق به‌دليل مداخله نظامي سال 2003ايجاد نشده و حتي اگر آن حمله صورت نمي‌گرفت، عراق دچار مشكل مي‌شد.بلر كه به همراه جورج بوش از مدافعان و عاملان حمله سال 2003به عراق بود، عدم‌مداخله نظامي در سوريه را باعث بروز وضعيت كنوني در عراق دانست و گفت: غرب بايد اكنون در عراق مداخله نظامي كند.دفاع بلر اما به انتقادها از او و تصميم براي جنگ عراق پايان نداد. بعد از مصاحبه بلر با بي‌بي‌سي، كريستوفر مه‌ير، سفير سابق انگليس در آمريكا اظهارات بلر را رد كرد و گفت:
جنگ عليه صدام يكي از مهم‌ترين دلايل خشونت‌هاي جاري در عراق است. او گفت كه اقدام نظامي عليه عراق در سال 2003بدون درنظر گرفتن و بررسي پيامدهاي چنين اقدامي صورت گرفت و اكنون چنين پيامد ناگواري به جا گذاشته‌است. او به‌عنوان مثال محدوديت‌ها عليه اعضاي حزب بعث و اخراج آنها از ارتش را از اشتباهات بسيار جدي در تصميم‌گيري‌ها بعد از سقوط صدام دانسته و گفت كه الان يكي از همان مقام‌هاي حزب بعث از فرماندهان نظامي حملات داعش است.
در آمريكا هم انتقاد از سياست‌خارجي آمريكا و نتيجه ناكام ملموس آن در عراق امروز، در رسانه‌ها بازتاب گسترده‌اي داشته‌است. چلسي منينگ سرباز جوان ارتش آمريكا كه به اتهام فاش كردن اطلاعات پنتاگون براي سايت ويكي‌ليكس اكنون در حبس به سر مي‌برد، مقاله‌اي براي روزنامه نيويورك‌تايمز نوشته و در آن از دروغ‌هايي كه دولت آمريكا درباره عراق به مردم كشور خودش و جهان گفته، خبر داده‌است. او به مثال‌هايي اشاره مي‌كند كه حاكي از بي‌توجهي و صحنه‌سازي دولت آمريكا در قبال تحولات سال‌هاي اول بعد از اشغال در عرصه سياسي عراق است. ازجمله اين نمونه‌ها، بي‌توجهي به اختلافات مذهبي در عراق و جلوگيري از دسترسي رسانه‌هاي آمريكايي به سياست‌ها و اقدامات سياسي- نظامي آمريكا در عراق است.