آهای پدرها و مادرها دارم با شما حرف می‌زنم. اوقات فراغت در واقع فارغ‌شدن از وظیفه و كاری است كه در حال انجام آن هستیم. كمی این حق را برای فرزندانتان قائل باشید! اما خدایی‌اش اگر هم كلاس نرویم و ساعت‌های طولانی در خانه بمانیم، باز هم كف می‌كنیم!
روزهایی كه شبیه ماكارونی دراز و طولانی هستند... دكتر حمید یعقوبی، رئیس انجمن روان‌شناسی بالینی قرار است به این سؤال‌ها پاسخ دهد. او در گفت‌‌وگو با خبرنگار هفته‌نامه‌ی دوچرخه درباره‌ی حفظ تعادل در برنامه‌های روزهای تابستان می‌گوید: «دانش‌آموزان حدود ۹ماه از سال را به مدرسه می‌روند و بین سه تا چهار ماه نیز تعطیل هستند و این زمان، همان اوقات فراغت آن‌هاست. باید توجه داشته باشیم كه این روزهای فراغت، برای آن‌ها تبدیل به زمان درس‌خواندن و امتحان‌دادن دوباره نشود.»
او تابستان را فرصت خوبی برای انجام فعالیتهای فرهنگی و فوق‌برنامه می‌داند و می‌گوید: «در مدت زمان تعطیلات، نباید فرهنگ‌سازی و آموزش‌های اجتماعی كه از طریق مدارس اتفاق می‌افتاد، تعطیل شود و برقراری اعتدال میان این برنامه‌های فرهنگی، سیاست درستی است.»
دكتر یعقوبی می‌گوید: «اگر نوجوانان از آموزش نه، به‌عنوان درس‌خواندن متداول فارغ شوند، زمانشان به بطالت می‌گذرد كه در این صورت آسیب‌هایی را به‌دنبال خواهد داشت. هم‌چنین كلاس‌های فشرده و زیاد برای نوجوانان خطرناك است و باید تعادل میان استراحت و فعالیتهای آموزشی، حفظ شود.»
رئیس انجمن روان‌شناسی بالینی می‌گوید: «امروزه فعالیتهای ساكن و كم تحرك مانند كار‌كردن با اینترنت و انجام بازی‌های رایانه‌ای بیش‌تر شده و باعث آسیب رسیدن به جسم كودكان و نوجوانانی می‌شود كه در سن رشد هستند. انجام فعالیت‌هایی مانند قدم‌زدن و محدود‌نبودن به سرگرمی‌های داخل منزل می‌تواند مؤثر باشد.»