به گزارش ایسنا، سرمای این ستاره به حدی است که کربن آن بلوری شده و این ستاره را به الماسی به اندازه زمین تبدیل کرده است.
ستاره کوتوله سفید مذکور در فاصله 900 سال نوری از زمین و در مسیر صورت‌فلکی دلو قرار دارد.
محققان این جواهر ستاره‌ای را با استفاده از تلسکوپ گرین بانک رصدخانه رادیویی ملی نجوم و مجموعه تلسکوپ‌های VLBA در کنار رصدخانه‌های دیگر شناسایی کردند.
کوتوله‌های سفید، شکل پایانی بسیار متراکم ستارگانی مانند خورشید هستند که برای ایجاد جسمی تقریبا به اندازه زمین فروریخته‌اند.
این ستارگان بیشتر از کربن و اکسیژن ساخته شده و به آرامی و در طول میلیون‌ها سال سرد و محو می‌شوند.
جسم مورد مطالعه دانشمندان موسوم به PSR J2222-0137 از سنی مشابه کهکشان راه‌شیری، حدود 11 میلیارد سال برخوردار است.
تپ‌اخترها به ستارگان نوترونی با چرخش بسیار بالا گفته می‌شود که بقایای فوق متراکم ستارگان عظیمی هستند که به شکل ابرنواختر منفجر شده بودند.
با چرخش ستارگان نوترونی، پرتوهای صاعقه مانند امواج رادیویی از قطب‌های میدان مغناطیسی قدرتمند آنها در فضا منتشر می‌شود.
هنگامی که یکی از این پرتوها از زمین می‌گذرد، تلسکوپ‌های رادیویی می‌توانند پالس امواج رادیویی را ثبت کنند.
تپ‌اختر همراه ستاره PSR J2222-0137 اولین جسم در این سیستم بود که کشف شد. در حقیقت موقعیت تصادفی این کوتوله سفید در سیستمی دوتایی با یک ستاره نوترونی به ستاره‌شناسان امکان شناسایی آن را داد.
این سیستم با استفاده از تلسکوپ گرین بانک شناسایی و سپس در یک دوره دو ساله توسط رصدخانه VLBA برای نمایش موقعیت و فاصله آن از زمین مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس محاسبات محققان، دمای این کوتوله سفید نباید بیشتر از 3000 کلوین باشد که دمای نسبتا سردی است. دمای مرکز خورشید حدود 5000 برابر گرم‌تر است.