محمد نبی حبیبی در گفت‌و گو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، درباره مواضع حزب موتلفه درباره انتقادات مصباح یزدی از دولت اظهار کرد: ما در ملاقات خود با مراجع و علمای بزرگی همچون آیت آلله مصباح یزدی اظهار نظر نکرده و نمی‌کنیم، زیرا آنها صاحب اختیارند.
وی همچمنین با اشاره به این‌که ما دارای دیدگاه‌های سیاسی هستیم، ولی درباره اظهارات مراجع اظهارنظر نمی کنیم افزود: اگر به مواضع ما که در این دیدارها مطرخ می‌شود انتقادی وارد است ما پاسخ آن را خواهیم داد.
این فعال سیاسی درباره دلیل ملاقات اعضای حزب موتلفه با آیت‌الله مصباح یزدی گفت: ما به دیدار سایر مراجع نیز رفته‌ایم و صرفا با آیت‌الله مصباح دیدار نکرده‌ایم.
دبیر کل حزب موتلفه اسلامی در پایان با بیان این‌که تخریب دولت کار نادرستی است خاطر نشان کرد: باید پشتیبانی اصولی از دولت انجام شود یعنی این‌که دولت تخزیب و تضعیف نشود و چوب لای چرخ دولت گذاشته نشود اما انتقادات حساب شده نیز بیان شود.
به گزارش ایسنا، چندی قبل آیت‌الله مصباح یزدی رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در دیدار با اعضای شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی با انتقاد شدید از دولت اظهار کرد: برخی مسئولان کم‌کم اسلام را فراموش کردند، به نحوی که وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، قید اسلامی را قیدی تشریفاتی تلقی کرده بود و بزرگترین دستاورد فرهنگی وزارت متبوع خود را آزادی می‌دانست که متأسفانه نمونه‌ای از چنین سخنانی را در وزیر فعلی و همکارانشان نیز شاهد هستیم.
مصباح یزدی ادامه داد: این اظهارات بر گرفته از تفکر سکولاریسم است. سکولاریسم، همان مسأله‌ای است که در زمان اصلاحات در سخنرانی هایشان بیان کرده، ترویج کردند و کتاب‌ها درباره آن نوشتند و البته هنوز هم می‌گویند و برخی سخنان دولتمردان فعلی نیز نشخوار سخنان اصلاح‌طلبان است.
رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: بسیاری از کسانی که در طول نهضت، منبرها رفته و سخنرانی‌ها کردند، قلم زده و مقاله‌ها نوشتند، زندان رفته و شکنجه‌ها شدند، عقب‌گرد کرده‌اند حتی به یاد دارم اولین کسانی را که سعی می‌کردند در سخنرانی‌هایشان در مسجد اعظم قم یا تهران، حتی با استناد به آیات قرآن، عنوان امام را برای امام خمینی(ره) ترویج کنند و امروز برخی از آنها برگشته‌اند. کسانی که برای جهاد و شهادت، سخنرانی‌های پرشور داشتند، امروز عقب‌گرد کرده‌اند.
مصباح یزدی ادامه داد: وقتی افرادی مبانی دینی خود را سال‌ها در حوزه‌های علمیه شناخته‌اند و با چند سال حضور در آمریکا یا انگلیس، این‌چنین تغییر کرده‌اند، چگونه می‌توان انتظار داشت که با چند سخنرانی تفکرشان عوض شود؟