براساس گزارش ميل‌آنلاين، اين بشقاب‌پرنده با كمك بالوني هليومي تا ارتفاع 37 كيلومتري از زمين بالا كشيده‌شد و اگرچه در حين فرود آمدنش، چتر نجات عملكردي ناقص از خود نشان داد،اما ناسا كل پروژه آزمايش را موفقيت‌آميز در نظر گرفت.
مهندسان اين پروژه از روند اجراي آزمايش نهايت رضايت را داشته و اعلام كردند تمامي مراحل آن به‌زيبايي اجرا شد. باوجود اينكه اين آزمايش براي ناسا 150 ميليون دلار هزينه دربر داشته و در نهايت نيز در آبهاي اقيانوس سقوط كرده‌است، اما ناسا از روند اجراي آن كاملا رضايت داشته و اميدوار است به‌زودي بتواند از اين بشقاب‌پرنده براي حمل فضاپيماها و انسان‌ها به مريخ استفاده كند.
به گفته متخصصان ناسا،تكنولوژي فضايي بايد پيشرفت كند، اگرنه انسان هرگز قادر نخواهد بود فراتر از ارتفاعي برود كه ايستگاه فضايي در آن قرار گرفته‌است.
بشقاب‌پرنده ناسا زماني كه در ارتفاع 37 كيلومتر زمين آماده بازگشت به سطح مي‌شد، در بخش سيستم ترمز دچار مشكل شد. اين سيستم، چترنجاتي است كه ابعاد آن دو برابر چتر نجات كاوشگر كنجكاوي است كه منجر به فرودش روي سياره مريخ شد. در زمان فرود اين چتر به درستي باز نشد و نتوانست حركت بشقاب‌پرنده را كه با سرعتي چهار برابر سرعت صوت در حركت بود، كاهش دهد و در نهايت بشقاب‌پرنده با سرعت در ميان آبهاي اقيانوس آرام سقوط كرد.
مهندسان، كه بلافاصله اين فضاپيما را براي بازيابي جعبه سياه و ديگر اطلاعات آن، از ميان آب بيرون كشيدند، تصميم دارند پس از بررسي اطلاعات ثبت شده از اين آزمايش، چندين آزمايش ديگر انجام دهند تا در نهايت بتوانند درباره كارايي اين فضاپيما در ماموريت‌هاي آينده تصميم‌گيري كنند.