سال گذشته مديركل وقت دفتر حيات وحش و تنوع زيستي سازمان حفاظت محيط‌زيست در گفت‌وگو با همشهري جمعيت كل گوزن‌هاي زرد در ايران را 380راس اعلام كرد. اين حيوان درحال‌حاضر يكي از گونه‌هاي در معرض انقراض محسوب مي‌شود.
گوزن زرد كه در گذشته در مناطق جنگلي زاگرس و جنگل‌هاي گرمسيري خوزستان زندگي مي‌كرد، در حال حاضر زيستگاه طبيعي آن به مناطق حفاظت شده دز و كرخه در خوزستان محدود شده است. اين در حالي است كه تابستان گذشته 50گوزن زرد از مجموع 65گوزن زردي كه در منطقه حفاظت شده كرخه و دز وجود داشتند بر اثر هجوم مگس‌هاي مياز تلف شدند.
مشخصات: نرها شاخ‌هاي بلند و نسبتاً‌پهني دارند. رشد شاخ‌ها از يك سالگي به بعد شروع مي‌شود، ولي شاخك‌ها از 2سالگي ظاهر مي‌شود. در اوخر فصل زمستان شاخ‌ها مي‌افتند و شاخ‌هاي جديد بلافاصله شروع به رشد مي‌كنند ودر تابستان تكميل مي‌شوند. رنگ پشت و پهلوها در اين فصل زرد متمايل به قرمز و زير بدن، كفل‌ها و دم سفيد است، در قسمت پشت و پهلوهاي گوزن خال‌هاي سفيد مشخصي نمايان است. در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاكستري با خال‌هاي نامشخص است.اندازه‌ها: طول سروتنه گوزن زرد 150 تا 200سانتي‌متر، دم 16 تا 20سانتي‌متر، ارتفاع 85 تا 110سانتي‌متر از سطح زمين است و وزن اين حيوان 50 تا 130كيلوگرم است. گوزن زرد از علوفه، سرشاخه‌ها، و ميوه‌ها تغذيه مي‌كند.
توليدمثل: مدت آبستني گوزن‌ها حدود 8ماه است. هر گوزن يك و به‌ندرت 2بچه مي‌زايد. وزن بچه‌ها در موقع تولد 4 تا 5 كيلوگرم است. بچه‌ها پس از تولد قادر به راه رفتن و دويدن هستند. گوزن‌ها در يك‌و نيم سالگي بالغ مي‌شوند و در شرايط عادي 16سال عمر مي‌كنند.
تهديدات: مهم‌ترين دشمن طبيعي گوزن زرد گرگ و گربه جنگلي است. شكار بي‌رويه و تخريب زيستگاه‌ها از ديگر عواملي است كه زندگي اين گونه حيات وحش را تهديد مي‌كند.