نوشتن می‌تواند فشار روحی را كاهش دهد، درد را تسكین و روحیه را تغییر دهد و البته محرك یك خواب شبانه باشد! این‌قدركارایی آیا حقیقت دارد؟
تحقیقات اخیر در آمریکا نشان میدهد اشخاص مبتلا به تنگی‌نفس، پس از تلاش برای درمان از طریق نویسندگی خلاق، کاهش نشانه‌های بیماریشان را تجربه کرده‌اند و آزمایش‌های مربوط به اشخاص مبتلا به آرتریت (درد مفاصل) هم نشان میدهد که اگر آنان مطلب گویایی درباره‌ی تجربیات نگران‌کننده‌ی خود بنویسند، نشانه‌های بیماری خود را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند.
براساس تحقیقات «جف لوو»، روان‌شناس سلامتی دانشگاه هال، که براساس زیست‌شناختی نهفته در نویسندگی به‌عنوان درمان کار می‌كند، تخلیه‌ی احساسات شدید، سیستم ایمنی بدن را فعال می‌‌‌‌سازد.
در سایت «فكر نو»، به مقاله‌ای برخوردم با عنوان «نوشتن خلاق». در این مقاله از «جیلی بولتن» یاد می‌شود به‌عنوان شاعری كه نوشتن را به‌عنوان قدمی برای برگشتن از شوك روحی آغازكرده و دفتر یادداشت او كه به‌عنوان محرم اسرار به آن اعتماد داشت هرگز به چاپ نرسیده است. او دریافت كه نوشتن چه‌قدر می‌تواند از لحاظ درمانی مهم باشد. او حالا به‌عنوان محقق دانشگاه شیفیلد هم با بیماران و هم با پزشكان كار می‌كند. به گفته‌ی او نویسندگی به ما كمك می‌كند تا با شخصیت شفابخش درونی خود، ارتباط برقرار كنیم.
او در كتاب خود با نام «پتانسیل درمانی نویسندگی خلاق» این مطلب را مشخص می‌كند كه هیچ قانونی وجود ندارد، می‌توانید هرجا و هروقت كه دوست دارید بنویسید. به آن‌چه در مدرسه آموخته‌اید، توجهی نكنید، آن‌چه را كه دیگران انجام می‌دهند، فراموش كنید. آن‌چه شما انجام می‌دهید، اهدای ذوق نوشتن به خودتان است، بنابراین فقط بنویسید.
آغاز، سخت‌ترین قسمت است، بنابراین به گفته‌ی «جیلی» در ابتدا، مطلبی را انتخاب كنید مثل یك رؤیا، یك خاطره‌ی قدیمی، یك خاطره از روز عید یا روز تولد یا چیزی كه هفته‌ی پیش یا سال پیش اتفاق افتاده است، زمانی كه شما سرزنش شدید، زمان یك خوشحالی بزرگ، زمان یك خسارت، یك شعر و... پس از این انتخاب، به مدت شش دقیقه بدون فكركردن بنویسید و به یاد داشته باشید كه اگر به دست خود اجازه دهید هرچه را كه بر سر قلم می‌رسد روی كاغذ بیاورد، در آن‌صورت آن‌چه را كه به بیانش نیاز دارید بیان كرده‌اید.