ازجمله اين تصميمات، افزايش قيمت مواد لبني به‌ويژه شير در كشور و تأثيرات مخرب اين تصميم بر سلامت مردم است؛ به‌طوري كه هم‌اكنون سرانه مصرف شير در كشور به حدود يك ششم استانداردهاي بين‌المللي كاهش يافته است. متوليان و برنامه‌ريزان بخش سلامت همواره از اهميت مقوله پيشگيري و اولويت آن بر درمان مي‌گويند اما باز خروجي اين تصميمات و آنچه مردم مشاهده مي‌كنند، چيزي غير از آن است.
بي‌توجهي به قيمت در حال افزايش شير در سال‌هاي اخير، نمونه واضحي از سخن نگارنده است. درحالي‌كه همه مي‌دانند كاهش مصرف شير، اگر نگوييم فاجعه، يك اتفاق تلخ است، اما باز قيمت شير افزايش مي‌يابد. اين اتفاق تلخ قطعا تنها و تنها افزايش تعداد افرادي كه مبتلا به پوكي استخوان و هزينه‌هاي درمان اين بيماري مي‌شوند نيست بلكه نبود شير در سبد مصرفي خانواده‌ها انسان را مستعد ابتلا به بسياري ديگر از بيماري‌ها نيز مي‌كند؛
آن‌هم در شرايط فعلي كه بيماري‌هاي غيرواگير روزبه‌روز افزايش مي‌يابد. بسياري از خانوارها در كشور- به‌ويژه اقشار‌كم درآمد- توان خريد شير با قيمت‌هاي فعلي را ندارند اما تعجب آن است كه چرا مسئولان، بي‌تفاوت از كنار گران شدن شير مي‌گذرند. قيمت شير نبايد همچون قيمت ساير مواد غذايي سير صعودي داشته باشد چرا كه شير يك ماده غذايي لوكس نيست.
شير براي قشر كم‌درآمد كه توان خريد ساير مواد غذايي مغذي را ندارند اتفاقا يك ماده غذايي بسيار حياتي است. بدن هر انسان نه به‌طور مقطعي كه هر روز به شير نياز دارد تا سالم باشد. با نوشيدن يك ليوان شير ۳۰ درصد از نياز روزانه بدن انسان به كلسيم تأمين مي‌شود و كلسيم استخوان‌ها را مستحكم مي‌كند، به سلامت دندان‌ها و لثه‌ها كمك مي‌كند، از نقصان رشد در كودكان جلوگيري مي‌كند و فايده‌هاي بي‌شمار ديگر.
در هرحال، ارائه آمار و ارقامي هم كه روز گذشته مشاور دفتر برنامه جهاني غذاي سازمان ملل در ايران درباره مصرف شير در كشور ارائه داد آنقدر تامل‌برانگيز است كه به‌نظر مي‌رسد مسئولان بايد با حساسيت بيشتري درباره قيمت شير و فرآورده‌هاي لبني و جلوگيري از افزايش قيمت آن، تصميم بگيرند.
به گفته دكتر عزيزالله كمال‌زاده، هم‌اكنون مصرف سرانه شير در كشور به دلايل افزايش قيمت به حدود يك ششم استانداردهاي بين‌المللي كاهش يافته است. سرانه مصرف اين ماده مهم غذايي در ايران 60تا 70 كيلوگرم اما در كشورهاي اروپايي 350كيلوگرم است. آيا معناي پيشگيري بر درمان اولويت دارد كه اتفاقا شعار همه دولت‌ها و دولت كنوني است، بنابراين درست است كه با بي‌توجهي از كنار يكي از ضروري‌ترين نيازهاي بدن انسان‌ها بگذريم؟ آيا با حذف شير از سبد خانوارهاي ايراني، به بحث پيشگيري كمك كرده‌ايم؟