براساس گزارش گاردين، ماه آينده كاوشگر اروپايي روزتا خود را به نزديك‌ترين فاصله چوريوموف-جراسيمنكو يا 67P خواهد رساند تا بتواند مسير ورود آب و آمينواسيدها به زمين را با كمك اطلاعات جمع‌آوري شده از سطح اين دنباله‌دار بيابد.
اين يكي از جاه‌طلبانه‌‌ترين ماموريت‌هاي فضايي است كه قرار است در فاصله چند‌صد ميليون كيلومتري از زمين انجام گيرد و طي آن فضاپيمايي به نزديك‌ترين فاصله از سطح هدفش برسد: دنباله‌دار 67P گويي غول‌پيكر از يخ و غبار و مواد ارگانيك است كه هر 6 سال و نيم يكبار به دور خورشيد مي‌گردد.
كاوشگر روزتا محصول يك ميليارد يورويي آژانس فضايي اروپا است كه قرار است در تاريخ 6 آگوست و پس از 10 سال گشت‌وگذار در ميان منظومه شمسي خود را به اين دنباله‌دار برساند و براي چند سال در ارتفاع چند كيلومتري از آن پرواز كند تا تجهيزات روزتا بتوانند بخار آب و غبارهاي سطحي دنباله‌دار را كه با نزديك‌تر شدن به خورشيد به هوا بلند مي‌شوند، تجزيه و تحليل كند.
دانشمندان براي اولين بار قادر خواهند بود تصويري كلوز‌آپ را از سطح يك دنباله‌دار، يكي از زيبا‌ترين اجرام نجومي، درحالي ببينند كه بخار آب و غبارهاي آن در فضا پراكنده مي‌شوند و دنباله‌اي درخشان به دنبال اين گوي بزرگ درحركت است. نفوذ روزتا به حريم اين دنباله‌دار مي‌تواند به چندين پرسش علمي پاسخ دهد: آيا دنباله‌دارها آب را به زمين آورده و اقيانوس‌ها را تشكيل دادند؟ اين دنباله‌دارها بودند كه بذر مواد شيميايي ارگانيك را كه در نهايت زيربناي شكل‌گيري حيات شدند، روي زمين پاشيدند؟
طراحي و پرتاب روزتا با هدف يافتن همين پاسخ‌ها 20 سال به طول انجاميد و هم‌اكنون صدها دانشمند و مهندس درگير عمليات مطالعاتي اين كاوشگر هستند. اين كاوشگر كه در سال 2004 سفر خود را آغاز كرد، كپسول كوچك ديگري نيز به همراه دارد تا در صورت امكان بتواند روي سطح جرمي فرود بيايد. روزتا تاكنون در مسير سفرش سه پرواز نزديك از كنار زمين و يك پرواز نزديك از سطح مريخ داشته‌است. اين مسير حركت باعث شده روزتا به اعماق فضا كشانده شود و اكنون در مسيري قرار گرفته كه پشت سر دنباله‌دار 67P در حركت است.
اين دنباله‌دار دو تكه‌اي است و زماني كه روزتا به آن برسد، براي انجام تحقيقاتي دقيق ناچار به انجام چندين مانور پيچيده خواهد بود تا مهندسان در آژانس فضايي اروپا بتوانند پنج منطقه مناسب براي فرود را تعيين كنند. پس از تعيين فيلاي، فضاپيماي كوچكي كه از قابليت فرود روي اجرام را برخوردار است، روي دنباله‌دار پرتاب خواهد‌شد، عملياتي كه بسيار دشوار خواهد‌بود زيرا وسعت اين دنباله‌دار تنها 2.5 مايل بوده و ميدان گرانشي آن نيز بسيار ضعيف است. در نتيجه اين فضاپيماي كوچك براي اينكه بتواند سالم فرود بيايد بايد خود را پرتاب كرده و به جايي گير دهد.
پس از استقرار، تعدادي آزمايش روي سطح اين دنباله‌دار انجام خواهد‌گرفت: شمارش تعداد اتم‌هاي هيدروژن و ايزوتوپ‌هاي دوتريوم در يخ‌هاي دنباله‌دار. درصورتي كه نتيجه اين شمارش با نسبت هيدروژن و دوتريوم اقيانوس‌هاي زمين برابري كند، مدركي قوي براي دفاع از نظريه انتقال آب به زمين از طريق دنباله‌دارها به‌دست خواهد آمد. از سويي ديگر فيلاي و روزتا به كمك طيف‌نگار جرمي خود به مطالعه گازها و غبارهاي دنباله‌دار خواهند پرداخت تا شايد بتوانند نشاني از آمينواسيدها بيابند.