براساس گزارش گيزمگ، اگرچه اين شرايط به گفته ناسا درحال تغيير است، زيرا مدارگرد اكتشافي ماه يا LRO بيش از 200 چاله عميق روي سطح ماه يافته‌است كه نه‌تنها مي‌توانند اطلاعاتي دقيق‌تر از ساختار زميني ماه را در اختيار دانشمندان قرار دهند، بلكه مي‌توانند به‌عنوان اقامت‌گاهي براي سفرهاي آينده انسان به ماه مورد استفاده قرار گيرند.
ماه يكي از نامناسب‌ترين محيط‌هاي جهان براي زندگي را دارد، در اين قمر به‌جاي اتمسفر خلاء شديد وجود دارد، درجه حرارت هوا در روزهاي يك ماهه آن از انجماد تا جوشش نوسان شديد دارد، و سطح آن نيز توسط تشعشعات كيهاني و فرابنفش بمباران مي‌رود، ريزشهاب‌سنگ‌ها همواره سطح ماه را نشانه گرفته‌اند و در صورتي كه مجموعه‌اي روي اين كره بنا شود، اين شهاب‌سنگ‌ها به همراه خاك زبر و مخرب ماه مي‌توانند تمامي تجهيزات را به تدريج نابود سازند.
دانشمندان براي فرار از اين دشواري‌ها راهكارهاي زيادي متصور شده‌اند اما درصورتي كه گودال‌هاي كشف شده ناسا حقيقت داشته‌باشند، مي‌توانند جايگزيني مناسب و آماده براي سكونت انسان باشند و او را از شر بلاياي موجود در سطح ماه حفظ كنند.
حفره‌هاي ماه
مدارگرد LRO در سال 2009 در مدار ماه قرار گرفت تا به كمك تجهيزات و دوربين‌هايش بتواند سطح كره ماه را با جزئياتي دقيق‌تر از هميشه بررسي كند. ناسا با به‌كار گرفتن الگوريتمي جديد توانست بيش از 200 چاله را روي سطح ماه شناسايي كند. وسعت اين چالهها از 5 متر تا 900 متر متغيير است و تنها نكته مشترك ميان آنها اين است كه برخلاف حفره‌هاي ماه، ديواره اين چالهها از زاويه بسيار تندي برخوردار است و سايه‌‌اي غليظ دهانه آنها را پوشانده و اين نويد را مي‌دهد كه شايد اين چاله دهانه غاري زيرزميني باشد كه در اين صورت، چنين غارهايي مي‌توانند به اقامتگاه‌هاي آينده انسان‌ها تبديل شوند.
براساس گزارش‌هاي ناسا، بيشتر اين چالهها به‌تازگي ايجاد شده‌اند و سن آنها كمتر از يك ميليارد سال است. چالهها در بستر حفره‌هاي برخوردي شكل مي‌گيرند كه زماني بركه‌اي از مواد مذابي بوده‌اند كه در اثر برخورد شهاب‌سنگ‌ها ايجاد شده‌بود. چالهها همچنين در بخش تاريك ماه كه زماني درياهايي وسيع از مواد مذاب آن را پوشانده بود نيز يافت مي‌شوند.
در هردو اين مناطق، طي صدها هزار سال و با خشك شدن مواد مذاب، تونل‌هاي لاواي غارمانندي ايجاد شده‌اند كه برخي از آنها به مرور زمان از بين رفته‌اند و ساختارهايي مشابه رد رود روي ماه از خود به‌جا گذاشته‌اند. اما برخي ديگر دچار فروپاشي موضعي شده‌اند و حفره‌هايي ميله مانند ايجاد كرده‌اند. درصورتي كه فضانوردان يا كاوشگران روزي بتوانند اين چالهها را از نزديك مشاهده كنند، مي‌توانند اطلاعات ارزشمندي را درباره تاريخ ماه به دست آورند.
ناسا مي‌گويد LRO تنها از 40 درصد از سطح ماه عكسبرداري كرده‌است از اين رو احتمال مي‌رود بيش از 100 چاله ديگر نيز در آينده كشف شوند. اين سازمان اميدوار است در آينده بتواند كاوشگرهايي را به اين گودال‌ها اعزام كند تا احتمال وجود غار در اين ساختارها را بررسي كند.