باتوجه به اينكه رسيدگي به وضعيت آسيب ديدگان اجتماعي، از مهم‌ترين مسائل روز مديريت شهري به‌حساب مي‌آيد، توجه به اين موضوع از سوي نمايندگان شوراي اسلامي شهر تهران را بايد به فال نيك گرفت.
با وجود اين، پرسش‌هايي در پيرامون اين مسئله مطرح مي‌شود: آيا تاسيس بناهاي حمايتي راه درستي براي تحديد آسيب‌هاي اجتماعي است؟ زيان ديدگان تاسيس اينگونه بناها چه كساني هستند؟ آيا پروژه‌هاي يادشده خود آفريننده مسائل اجتماعي جديد نخواهند بود؟ جانمايي اين تاسيسات در محله‌هاي شهر تهران براساس چه اصول و ضوابط اجتماعي و فرهنگي صورت مي‌گيرد؟
دامنه اين پيامدها چه سطحي از شهر تهران را در بر مي‌گيرد و سؤال‌هاي متعدد ديگر كه رسيدگي به آنها، پيش از اجراي چنين پروژه‌هايي در سطح يك كلانشهر بايد در اولويت برنامه‌ريزان شهري باشد. بي‌ترديد عزيزان مديريت شهري خود بر اين موضوع آگاهند كه پاسخ اين پرسش‌ها از راه پژوهش سامان‌مند و دقيق در قالب ارزيابي تأثيرات اجتماعي و فرهنگي به‌دست مي‌آيد و تاكنون نيز اجراي اينگونه ارزيابي‌ها به تدبير مديريت شهر تهران كمك‌هاي ارزنده كرده است. لذا به‌نظر مي‌رسد پيشتازي در طرح ايده‌هاي خلاقانه و دلسوزانه براي كاستن از آسيب‌هاي اجتماعي، بايستي با تكيه بر فرايند صحيح ارزيابي اجتماعي و فرهنگي باشد تا پيامدهاي منفي كمتري بر جاي گذارد.