براساس گزارش گاردين، در اين روز، خورشيد يكي از بزرگترين ابرهاي پلاسمايي كه تاكنون رصد شده را با سرعت 3000 كيلومتر برساعت به بيرون پرتاب كرد اما خوشبختانه هدفش زمين نبود.
به گفته دانيل بيكر از لابراتوار فيزيك نجومي دانشگاه كلرادو، اگر اين ابر با زمين برخورد مي‌كرد، ماهنوز درحال جمع‌آوري براده‌هاي اين برخورد بوديم. به گفته وي زمين و ساكنانش بسيار خوش‌اقبال بوده‌اند كه اين فوران در 23 جولاي رخ داده‌است، درصورتي كه يك هفته زودتر رخ داده‌بود، زمين به ورطه نابودي كشانده مي‌شد.
وي به همراه گروهي از محققان به بررسي فاجعه‌اي پرداخته كه رخ نداده‌است.اگر اين فوران كرونالي يا CME با زمين برخورد كرده‌بود، هر وسيله‌اي كه به منبعي از انرژي وصل بود را از كار انداخته‌بود. تمامي سيستم‌هاي ماهواره‌اي دچار اختلال شديد شده و نوسانات شديد در جريان برق تمامي ترانسفورماتورهاي موجود در شبكه‌هاي برق را منفجر مي‌كرد و دسترسي به منابع آبي براي انسان‌ها غيرممكن مي‌شد.
براساس تخمين‌هاي انجام‌شده، خسارات ناشي از چنين فوران خورشيدي مي‌توانست 20 برابر بيشتر از خسارتهايي باشد كه توفان كاترينا وارد آورده‌است. اين فوران خورشيدي اگرچه با زمين برخورد نكرد، اما فضاپيمايي مملو از تجهيزات كنترلي را مورد اصابت قرار داده‌است.
توفان‌هاي خورشيدي از سال 1859 به بعد به رويداد كرينگتون شهرت يافته‌اند، زيرا در آن سال توفاني قدرتمند زمين را مورد هجوم خود قرار داد. به گفته محققان، فوران خورشيدي جولاي 2012 كاملا شبيه به رويداد كرينگتون بوده و تنها تفاوت آنها برخورد نكردن فوران 2012 با زمين بوده‌است.
به گفته بيكر، سال 2012 سال شانس جهان بوده‌است. ناسا نيز در تاريخ 22 دسامبر 2012 گزارشي را با اين آغاز منتشر كرد: اگر درحال خواندن اين گزارش هستيد، پس جهان در 21 دسامبر 2012 به پايان نرسيده‌است. در ابتدا همه فكر مي‌كردند منظور از اين گزارش اشاره به پيش‌بيني مايان‌ها درباره پايان جهان است، اما اكنون همه مي‌دانند منظور ناسا از اين گزارش چه بوده‌است.