به گزارش هلث‌دی نیوز دکتر برنارد کالمونز از دانشگاه ارلانگن در آلمان که سرپرست این پژوهش بوده است، گفت: «گرفتن منظم نبض روش انتخابی برای شناسایی ریتم نامنظم قلب در افراد بالای ۶۵ سال است که سابقه سکته مغزی نداشته‌اند. بررسی ما نشان داد که گرفتن مرتب نبض روشی ساده، بی‌خطر، کارآمد و غیرتهاجمی برای شناسایی افرادی است که ممکن است نیاز به مانیتورینگ کامل‌تر ریتم قلب برای پیشگیری از سکته مغزی داشته باشند.»
این بررسی بر روی ۲۵۰ فردی که قبل دچار سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از انسداد رگ‌های خونرسان به مغز) شده بودند، انجام شد. به بیماران یا بستگان‌شان آموزش داده شد تا نبض این بیماران را بگیرند تا موارد اختلال ریتم ضربان قلب را شناسایی کنند.
نتایج این بررسی که در نشریه نورولوژی منتشر شده است، نشان داد که گرفتن نبض بوسیله بیماران یا بستگان‌شان تقریبا به همان اندازه گرفتن نبض بوسیله پزشکان یا پرستاران دقیق است.
در این بررسی نتایج گرفتن نبض بوسیله بیماران یا بستگان‌شان و کارکنان پزشکی با مشخصات فعالیت الکتریکی قلب در الکتروکاردیوگرافی (که نشان داده بود ۵۷ بیمار ریتم غیرطبیعی ضربان قلب دارند) مورد مقایسه قرار گرفت.
اندازه‌گیری نبض بوسیله بستگان بیماران «حساسیت» ۷۷ درصدی و «اختصاصیت» ۹۳ درصدی داشت در حالیکه حساسیت و اختصاصیت اندازه‌گیری نبض بوسیله کارکنان پزشکی به ترتیب ۹۷ و ۹۴ درصد بود.
حساسیت به معنای درصدی از یافته‌های مثبت است که به درستی شناسایی شده‌اند و اختصاصیت به معنای درصدی که درصدی از یافته‌های منفی است که به درستی شناسایی شده‌آند.
در میان بیمارایی که خودشان نبض‌شان را گرفته بودند، ۸۹ درصد بیماران نتایج قابل اعتمادی را به دست داده بودند که حساسیتی ۵۴ درصدی و اختصاصیتی ۹۶ درصدی داشت. نتایج مثبت کاذب (حس نبض غیرطبیعی بدون وجود اختلال ریتم قلب) در شش بمیار و نتایج منفی کاذب (حس نکردن نبض غیرطبیعی با وجود اختلال ریتم قلب) در ۱۷ بیمار رخ داده بود.
دکتر کولمونزر درباره این نتایج گفت: «میزان پایین موارد مثبت کاذب در این بررسی نشان می‌دهد که می‌توان کارکنان پزشکی، مراقبان و بیماران را به استفاده از گرفتن نبض به عنوان ابزاری ساده برای کمک به پیشگیری از سکته مغزی دوم تشویق کرد.»