به گزارش ایرنا، دانشمندان می‌گویند که این کشف در زابایکال به طور کامل تصور جهان علمی را در خصوص دایناسورها تغییر می‌دهد.
دانشمندان در این منطقه فسیل‌های خزندگان قدیمی دوره ژوراسیک را یافته و فهمیدند که تمامی انواع دایناسورها پر داشتند.
بقایای سوسمارها ثابت کرده است که این موجودات 240 میلیون سال وجود داشتند.
کولیندادرومئوس زابایکالی در واقع دایناسورهای جدیدی هستند که اکنون به نام سوسمار دوپای علف‌خوار با طول نیم متر وجود دارند.
دانشمندان موفق شدند شش بخش از جمجمه باقی‌مانده و صدها بخش از اسکلت این دایناسور را کشف کنند. کولیندادرومئوس سر کوچک و اندام‌های عقبی بزرگ و دم دراز داشت.
مهم‌تر از همه این است که از بخش‌های مختلف بدن دایناسور شش نوع پوست مشاهده شده است (سه نوع فلس و سه بخش مختلف با پر) موهای روی پوست شانه بیش‌تر از همه شبیه به پرهای پرندگان است.
تا به امروز در بین دیرینه‌شناسان نقطه نظر مشترکی در خصوص مسئله ظهور پرندگان وجود نداشت. آنها بحث و بررسی می‌کردند که کی و در چه موجودی پر به وجود آمد و توانست بپرد.
اجداد احتمالی پرندگان، تروپودها به حساب می‌آمدند که یکی از انواع سوسمارهای قدیمی بودند.
الگا وانشینا، کارمند علمی موزه داروین در خصوص این اطلاعات کارشناسان می‌گوید: بر روی پوست دایناسورها چیزهایی بوده که به آنها برای تنظیم درجه حرارت کمک می‌کرده است.
تا به امروز اطلاعاتی در خصوص سوسمارهایی با پر تنها از چین بدست آمده بود. گمان می‌شود که این از ویژگی‌های دایناسورهای درنده از نسل تروپودها بوده است. اکنون مشخص می‌شود که علف‌خوارهای آنها پر داشته‌اند.
دانشمندان تاکید می‌کنند که تمامی سوسمارها پردار بوده‌اند و دانشمندان به این ترتیب همه را شوکه می‌کنند. در هر صورت همه آنها در سن بالا باقی نمانده‌اند.
بعضی از آنها تنها در دوره اول زندگی پر داشتند و سپس فلس‌ها و یا پوست‌های محافظ جای آن را گرفته‌اند.
یک گزینه دیگر هم وجود دارد اینکه ساختار پر دایناسورها با پرندگان فرق داشته است. هیچ پرنده با چنین آناتومی درحال حاضر وجود ندارد یعنی به آن شکلی که محققین خارجی توصیف می‌کنند. بدین ترتیب اجداد پرندگان فعلا به طور کامل کشف نشده است.
کارمند موزه داروین خاطر نشان می‌کند: دایناسورها، نه پرنده‌اند و نه شبه پرنده و در واقع ترکیب جالبی هستند موجودی با دندان و با پر که می‌توانست از آنها برای جهش و پرش استفاده کند.